"Sinte Moarten, koeken en toarten is het eerste waarover kinderen me aanspreken als ze me zien"

Tij-dingen: Erik, 50 jaar, dat is een echte mijlpaal. Hoe is het allemaal begonnen?

Erik Devos: "Daarvoor moet ik eerst terugkeren naar het jaar 1963. Toen startte ik als onderwijzer in het 3e leerjaar van de gemeenteschool in Koksijde. De Vanneckes waren toen al een beroemd schoolgeslacht. Roger was de directeur en zijn zoon Charles was op dat moment de animator van de school. Zijn voorkeur ging uit naar sportactiviteiten, maar hij was ook verantwoordelijk voor de animatie tijdens de sint-maartensstoet. Na 10 jaar, in 1973 dus, gaf hij aan dat hij dat een beetje beu was en hij vroeg aan mij of ik dat niet wilde overnemen. Een unieke kans vond ik zelf, want ik zong en musiceer graag. En zo geschiedde…"

T-d: Wat is je taak precies?

Erik: "Op 10 november de kinderen warm maken tijdens de stoet en hen aansporen om te zingen. In de beginjaren liepen altijd tussen de 300 à 500 kinderen mee. Een hele bende dus. Ik zat en zit altijd in de reportagewagen om anderhalf uur te zingen. Doordat ik zelf les gaf, was het eenvoudig om de kinderen warm te maken voor de stoet. Maar ook de andere scholen lopen gretig mee. En de plaatselijke scouts ook."

T-d: Sinte Moarten, koeken en toarten blijft het lijflied?

Erik: "Vanzelfsprekend. Het is ook het eerste waarover kinderen me aanspreken als ze me zien. Volwassenen trouwens ook, want ze kennen het liedje natuurlijk nog van tijdens hun kinderjaren. Ik heb wel verschillende versies, want anderhalf uur hetzelfde zingen, is natuurlijk niet ideaal. We zingen sowieso ook nog andere sint-maartenliedjes, maar Sinte Moarten, koeken en toarten blijft toch de topper."

T-d: Zijn de kinderen nog even enthousiast als vroeger?

Erik: "Ze zingen nog altijd mee, misschien minder uit volle borst dan ooit het geval was, maar ik mag niet klagen. De entourage van de kinderen is wel kleiner geworden. Vroeger ging heel de familie mee, nu niet meer. De kinderen steken ook minder tijd in hun bieten. De uitgeholde exemplaren van vroeger verdwijnen stilaan uit de stoet en er wordt al sneller een lampion gekocht in de winkel. Het mag niet meer zoveel tijd kosten."

T-d: Pietje Pek gaat ook nog altijd mee?

Erik: "De verbranding van Pietje Pek op het einde aan café De Welkom, blijft toch de apotheose. Mijn kleinzoon van 15 vindt dat nog altijd prachtig. De warmte van de vlammen op je lijf voelen na een wandeling door de koude. Vuur blijft iets magisch hebben."

T-d: Staat er al een opvolger klaar?

Erik: "Voorlopig nog niet. Ik heb nog niemand gevonden om de fakkel aan door te geven. Het is ook niet zo evident om anderhalf uur aan een stuk te zingen. Ik doe het nog altijd graag."