Boek in de kijker: "Het boek vertelt mijn verhaal: een jongen en zijn nauwe band met de zee"

Een autobiografisch verhaal over zijn band met de zee en hoe die zijn leven vormde. Opmerkelijk: er is ook een Franse versie 'Le Troisième Enfant de la Mer'.

"Het boek vertelt mijn verhaal, dat van een jongen (Gabriel) die van jongs af aan een nauwe band had met de zee dankzij zijn moeder. 20 jaar lang bracht hij zijn vakanties door in Wenduine, een plek die er heel anders uitzag dan de strenge aanblik van Brussel. Gabriel veranderde pas van strand toen hij de liefde van zijn leven ontmoette: Marguerite. Zij had een band met Koksijde." Het verhaal gaat over opvoeding, kleinkinderen, liefde, verlies, hoop, passie en de zee. "Ik schreef dit liefdesverhaal voor mijn kleinkinderen die vaak naar de mamy vragen die ze nooit hebben gekend."

Tij-dingen: Waarover gaat het boek?

Pierre Devue: "Het boek vertelt mijn eigen verhaal: dat van een jongen (Gabriel) die van jongs af aan een nauwe band met de zee had dankzij zijn moeder. 20 jaar lang bracht hij al zijn vakanties door in Wenduine, een plek die er heel anders uitzag dan de strenge aanblik van Brussel. Hij veranderde van strand toen hij de liefde van zijn leven ontmoette, Marguerite, die verbonden was aan Koksijde. Deze liefde en de band met de zee lopen als een rode draad door het boek. Maar zijn leven volgt de beweging van de zee, met ups en downs. Hij zal veel stormen meemaken, maar telkens wordt de zee weer kalm en mooi. Hij verliest zijn Marguerite heel jong, na een 20-jarige strijd met ziekte, een echte tsunami. Tijdens die periode huurden ze iets aan zee waardoor het gezin (Gabriel, Marguerite en hun 2 kinderen) het hoofd boven water hield. Toen alles verloren leek, depressie, burn-out... werd het onmogelijke mogelijk, toen Gabriel haar vroegere eigenares ontmoette aan de Zeelaan in Koksijde. Zij verloor ook haar partner op de eerste dag van zijn pensioen. Dit ware geschenk van de zee, een nieuwe grote liefde, opende de deuren naar een nieuwe jeugd, vol activiteiten, reizen en (in totaal) 14 kleinkinderen. Gabriel, die als kind zeeman wilde worden, maakt zijn droom waar door aan zee te wonen in Koksijde. Ondertussen al 16 jaar."

Tij-dingen: Je schrijft autobiografisch. Zitten er ook fictieve stukken in het boek of is alles echt gebeurd?

Pierre Devue: "Ik ben de hoofdpersoon. Er is niks verzonnen, het is allemaal echt en gebaseerd op mijn herinneringen. Alleen de voor- en eventuele familienamen zijn veranderd om het minder persoonlijk te maken wanneer goede vrienden en familieleden het boek lezen. Mijn verhaal gaat over opvoeding, kleinkinderen, liefde, verlies, hoop, mijn passies, de zee, licht en vuurtorens... Ik schreef dit liefdesverhaal voor mijn kleinkinderen die zo vaak naar de mamy vragen die ze nooit hebben gekend. Mijn verhaal is niet uniek, en sommige mensen die ook tegenslagen meemaakten, kunnen zich erin vinden. Het is vooral een boodschap van hoop."

T-d: Het hoofdpersonage in jouw boek heet Gabriel de Longuevue, vanwaar deze naam?

Pierre: "Gabriel is mijn tweede voornaam, 'Longuevue' koos ik voor de overeenkomst met mijn echte familienaam Devue en de verwijzing naar de zee, de kleine 'de' is een link naar mijn grootouders die van adellijke afkomst zijn."

T-d: Schrijf je in het Nederlands of in het Frans? Of beide?

Pierre: "Als Franstalige uit Brussel met Vlaamse ouders (uit Turnhout en Sint-Truiden) schreef ik het boek in het Frans en vertaalde het daarna in het Nederlands. De Nederlandse versie werd nagelezen en afgewerkt door een vriend die Nederlands doceert."

T-d: Hebt u zelf een favoriete schrijver?

Pierre: "Mijn favoriete Franstalige auteurs zijn Christian Signol en Mélissa Da Costa. Met Nederlandstalige auteurs ben ik minder vertrouwd."

T-d: Waarom koos je ervoor om naar Koksijde te verhuizen? Want je had als kind een band met Wenduine?

Pierre: "Zoals ik in mijn boek schrijf, moet je je leven veranderen om van strand te veranderen en dat is wat ik heb gedaan. Op dit moment geef ik absoluut de voorkeur aan Koksijde boven Wenduine, dankzij de weidsheid en overvloed aan natuur. Wenduine blijft wel één van mijn dierbaarste herinneringen."