"In 3 uur tijd was alles geklaard"

Ze pakten het groots aan en spitten hun hele voortuin om.

In 3 uur tijd, net voor een onweer losbarstte. Op zondag 14 december planten ze alles aan.

Hun boodschap aan twijfelaars?
Gewoon doen.

De redactie van Tij-dingen wipte binnen op zoek naar een plan van aanpak.

Tij-dingen: Hoe is het idee ontstaan om jullie voortuin te ontharden?

Frédérique De Waele: "Het begon toen we de affiches van Masterplan DNA Koksijde-Bad zagen en ontdekten dat onze 'dode hoek' erin stond. We noteerden de datum in onze agenda en kwamen speciaal naar Koksijde. We hadden 2 vragen. Ten eerste over de containers die vlak voor ons gebouw stonden, want die maakten dag en nacht lawaai. Onze vraag? Of er rubber rond het deksel kon worden bevestigd om dat lawaai te dempen. Dat probleem was snel opgelost. De containers werden weggehaald. En ten tweede hadden we graag meer groen in onze betonnen zee. De ruimte was er. En na overleg met verschillende vaste bewoners in de buurt stonden ook zij achter die vraag. We vinden het jammer dat de aanleg van fietspad, voetpad en beplanting die door de hele Lejeunelaan loopt, stopt aan het kruispunt. Bij ons enkel beton en een paar verhoogde blokjes die helaas als hondenpoepzone worden gebruikt. Positief: er werden 2 banken geplaatst. Keerzijde: nergens vuilnisbakken waardoor de vuilnis en kakzakjes over ons muurtje belanden. Daarnaast is onze betonnen zee een drukke as voor fietsers die zich plots zonder fietspad moeten redden tussen manoeuvrerende of parkerende auto's. Zelfs de wandelaars moeten oppassen voor uitwijkende voertuigen. En dan hebben we het nog niet gehad over het trechterprincipe bij hevige regenval. Het water wordt nergens afgeleid of opgevangen. De heraanleg zorgde toch voor een paar pijnpunten. We kunnen ook niet meer in onze garage rijden, maar dat is een ander probleem. Tijdens de vergadering was er ruimte om onze vragen en ideeën te bespreken. En dat deden we dus. We maakten kennis met Claude, de klimaatregisseur, die ons over het tegelwippen-project sprak. En dan ging de bal pas echt aan het rollen. We bespraken het met de mede-eigenaars en het resultaat is er."

T-d: Hoe pak je 700 tegels aan op één dag? Hoeveel mensen hielpen mee?

Frédérique: "Iedereen. Alle eigenaars blokkeerden de datum in hun agenda. We zijn er 's morgens vroeg mee gestart en bouwden een ketting waardoor het zware werk verdeeld werd. Gelukkig werden de big bags, die eerst voorzien waren, vervangen door een container. Dat maakte het werk efficiënter. We zijn de gemeente heel dankbaar voor de hulpn. In 3 uur tijd, net voor een onweer losbarstte, was alles geklaard. De rest van de dag 'goot het water'."

T-d: Wat was het zwaarste karwei? De tegels eruit? De aarde erin? Iets anders?

Frédérique: "Die oude tegels, die superzwaar zijn, van het terras dragen en in de container werpen. De tegels lagen zo goed als los in het zand, dus dat liep vlot. Daarna moesten alle grote resten cement uit het zand worden geraapt. Gelukkig hadden we een team harde en enthousiaste werkers."

T-d: Jullie gebruikten de ruildienst ‘Tegel voor aarde’: hoe liep dat precies?

Frédérique: "Claude informeerde ons over de mogelijkheden en coördineerde alles. Hij stond altijd klaar om ons te begeleiden. Ook de groendienst maakte het voor ons concreter door een paar voorstellen uit te tekenen. Vanuit de gemeente liep en loopt alles heel vlot."

T-d: Welke plantkeuze maakten jullie?

Frédérique: "We kwamen met alle mede-eigenaars samen om af te stemmen wat we wel en niet wilden en bekeken de verschillende pakketten op de website van Behaag je tuin. Deze ideeën werden doorgegeven aan Claude en zijn collega. Zij werkten een voorstel uit. Jammer genoeg geen klimplanten. Wij wonen op de hoogste verdieping en hadden graag een klimplant tot tegen ons raam gehad."

T-d: Welke tip geef je aan een straatgenoot of inwoner die twijfelt om in te stappen?

Frédérique: "Doen. Veel eigenaars kennen het project niet, vaak zijn tweedeverblijvers te weinig aanwezig of betrokken. We denken dat de syndici of beheerders van de gebouwen hier een belangrijke rol in kunnen spelen. Hopelijk nemen ze die handschoen op."

T-d: Wat zou je zeggen tegen lezers: wanneer is het beste moment om te starten en welke 3 stappen moet je meteen zetten?

Frédérique: "Het is een project waar alle eigenaars in moeten stappen. Daarom is de algemene vergadering van mede-eigenaars een ideaal moment. Maar elk ander moment is goed, zolang je het maar doet. Stap 1: bespreek en zoek een akkoord met alle mede-eigenaars, prik een datum om de tegels te verwijderen. Stap 2: stem af met de gemeente om de tegels op te halen en aarde of zand te leveren. Wij kozen midden september voor het weer en omdat je op dat moment kon bestellen bij Behaag je tuin. We legden ook een nieuwe datum vast – midden december – om de tuin aan te planten. Stap 3: als de planten geleverd worden, midden december, alles samen (laten) aanplanten."

T-d: Welke 3 tips geven jullie aan beginners?

Frédérique: "Eerst alle neuzen in dezelfde richting krijgen. Dan zeker goed communiceren en duidelijke afspraken maken, zowel onder elkaar als met de gemeente. En ten slotte: niet aarzelen om advies, hulp of ondersteuning te vragen. We werken samen aan hetzelfde doel : een aangenamere omgeving voor mens en dier."

T-d: Zijn er al buren die jullie voorbeeld hebben gevolgd? Of die dat gaan doen?

Frédérique: "We hebben er al over gesproken met sommige buren en die zijn er zeker voor te vinden. De rem lis vooral van organisatorische aard. Iemand moet coördineren en niet iedereen heeft zin of tijd om die rol op te nemen."

T-d: Wat zeggen voorbijgangers? Krijgen jullie complimentjes? Vragen?

Frédérique: "Ja, mensen kijken geïnteresseerd en glimlachen. Sommigen geven inderdaad een positieve opmerking. Momenteel is onze duintuin nog niet aangelegd. De planten zijn besteld en op zaterdag 14 december leggen we onze tuin aan. Iets verderop in de straat heeft men al een terras weggedaan en een tuin aangelegd. We kijken ernaar uit om hetzelfde resultaat te bekomen."

Tij-dingen: Hoe lang woon je al in Koksijde?

Frédérique De Waele: "Eigenlijk begon ons verhaal een paar jaar geleden. Op het einde van de coronaperiode: het herontdekken van Koksijde, de herinneringen aan onze kinderjaren, de natuurreservaten die Koksijde als een kasteelgracht omarmen. De wens om hier een 'pied-à-terre' te hebben, een luchtbel en energiereservoir in ons druk leven. Misschien ook een langetermijnwens om ons definitief hier te settelen. Vrij snel vonden we ons stekje in een gebouw dat door de enen het strijkijzer werd genoemd, door anderen de boeg van een schip en voor mensen uit de immo-sector een dode hoek. Omdat er niemand komt buiten het seizoen. Wij vonden er alles wat we zochten: licht, centraal gelegen en rustig. Vlakbij het strand en de duinen. Ook de geschiedenis van het gebouw sprak ons aan. Gebouwd door een vader voor zijn gezin met een verdieping per kind. Eén van dei dochters is nog steeds eigenaar van de 2e verdieping. De mede-eigenaars hebben bijna allemaal een affiniteit of een emotionele band met de origine van het gebouw of de familie. Dat zorgt ervoor dat we allemaal het beste willen voor Picasso. Ons gebouw."