"Ik bracht een groot deel van mijn jeugd door bij de ruïnes van de Duinenabdij"
Ferdinand, zeg maar Fernand, Vanfraechem woonde tijdens zijn jeugd vijftien jaar op de site van de Duinenabdij, in twee oude vissershuisjes: eerst waar later de gasterie kwam en vervolgens nabij de kapel van Baaldjes Kruus. Die roots lieten Fernand nooit meer los, na zijn professionele loopbaan werd Fernand gids (in het museum en op de site) en stichtend lid van de vriendenkring Familiares de Dunis. Vandaag is hij adjunct-deken bij het Genootschap van de Zalige Idesbaldus. Zij organiseren de jaarlijkse bedevaart naar de kapel van Baaldjes Kruus (kader) en de openluchtmis op de abdijsite.
Tij-dingen: Je eerste levensjaar woonde je niet in Koksijde. Wat bracht je ouders naar hier?
Fernand Vanfraechem: "Mijn vader, Frans, was afkomstig uit Bertem en werkte als installateur van zonneschermen. Mijn moeder kwam uit Wezembeek-Oppem. Ikzelf ben in 1947 geboren in Ukkel. Een jaar later stopte de firma waar mijn vader werkte en we verhuisden naar Koksijde. Mijn moeder werd concierge in een witte villa nabij De Normandie: Brimborion. Dat huis staat er trouwens nog steeds. Mijn vader werkte aan de gemeente, eerst als arbeider, en was sinds 1949 betrokken bij de opgravingen van de Duinenabdij."
T-d: Wat was zijn rol tijdens die opgravingen?
Fernand: "Hij was ploegbaas van de opgravingsploeg. Alles stond nog in de kinderschoenen, van het museum was nog geen sprake. Mijn vader werd toezichter-bewaker op de site en als logisch gevolg kregen we in 1952 de vraag om ons daar te vestigen, in het vissershuisje waar vandaag de gasterie staat. Het huisje bestond uit twee kamers, een kleine annex, een stalling, een wasplaats en een kenmerkend toilet-met-een-hartje. Stromend water was er niet. Het was zo'n typisch huisje uit de Maartenoom-wijk die bestond uit verspreide vissershuisjes. Straten waren er nog niet. Ons adres was Maartenoom 2 en het huisje was gebouwd begin de jaren 80 van de negentiende eeuw. Maar vergis je niet: het was heel stevig. Tijdens de storm van 1953 leden wij geen schade terwijl rondom ons bomen en struiken massaal tegen de vlakte gingen. Vanzelfsprekend bracht ik tijdens mijn jeugdjaren vele uren door bij de ruïnes van de Duinenabdij. Ik bracht veel tijd door tussen de opgegraven skeletten. Soms hielp ik zelfs mee met de mensen die bezig waren met de opgravingen, ik kende ze allemaal."
Vanzelfsprekend bracht ik tijdens mijn jeugdjaren vele uren door bij de ruïnes van de Duinenabdij
T-d: Koksijde zag er nog helemaal anders uit?
Fernand: "Dat kan je wel stellen. De Van Buggenhoutlaan was nog maar net aangelegd. Ook de Koninklijke Prinslaan en de Leopold III-laan waren er al, maar voor de rest was er niets. Het was de naoorlogse periode en Koksijde onderging sindsdien een gigantische transformatie. Midden op het huidige Marktplein stond bijvoorbeeld een vissershuisje dat ze eerst moesten slopen, je kan je dat nu niet meer voorstellen. Alles is er volgebouwd. Vandaar dus dat de gemeente werkvolk zocht om o.a. het wegennetwerk te moderniseren. Er was zelfs een teerfabriek in de duinen (nabij de huidige Normandie, red.) waarmee ze veel onverharde wegels heraanlegden."
T-d: Terug naar de Duinenabdij. Bleef je er nog lang wonen?
Fernand: "Het eerste deel van het museum opende in 1954, naar aanleiding van de jubileumtentoonstelling Koksijde: 50 jaar badplaats. Intussen was er een park aangelegd. Een leuk weetje is dat het park toen nog gesplitst was door de Jean Luypaertlaan. In 1961 werd ons huisje omgevormd tot de gasterie en verhuisden wij naar het vissershuisje achter het kapelletje in de Van Buggenhoutlaan. Dat werd dan de nieuwe conciërgewoning. Wij bleven er uiteindelijk wonen tot 1967. De gasterie zoals we ze nu kennen is ook helemaal heropgebouwd tegen de opening van het vernieuwde Abdijmuseum Ten Duinen in 2003."
T-d: Wat moet de lezer weten van de mens Fernand Vanfraechem?
Fernand: "Ik werkte heel mijn carrière bij het ACV, ik oefende er diverse taken uit zoals op de studie- en juridische dienst. Sinds 2018 woon ik, na 45 jaar Adinkerke, terug in Koksijde. Tijdens mijn studentenjaren werkte ik in juli en augustus elke dag in het toerismekantoor. Eerst in een bijkantoor aan de klok in Koksijde-Bad en ook even in 't oud casino. Vandaag breng ik mijn vrije tijd door met mijn familie: echtgenote Claudine, kinderen Stephan (48) en Frederic (44) en mijn vier kleinkinderen. Ook ga ik graag wandelen in de Koksijdse natuurgebieden, speel ik in twee harmonieën waaronder de gemeentelijke, hou ik van tekenen en aquarelschilderen en ben ik een fervent lezer."
