Leer de andere Oostduinkerkse reuzen kennen: Pé en Mé, Kos en Stiene.
Pé en Mé
In mei 1999 doken deze reuzen voor het eerst op. De reuzen werden in het leven geroepen door de folkloristische groep 'Oud-IJslandvaarders van Oostduinkerke'. Marina Stevelinck, de vrouw van Maurice Legein, lanceerde het idee. Maurice stak de reuzen zelf in elkaar: met buizen, pannenlatten en kippengaas. De hoofden werden eerst in papier-maché gemaakt en daarna in polyester gegoten.
Henri Legein en Maria Delanghe stonden model voor de reuzen. Henri was een bekende visser die op Nieuwpoort voer.
Paardenvisser Kos
Kos werd ook in 1999 geboren. Het gemeentebestuur liet de reus – die meer dan 1.000 kg weegt – bouwen voor de 50e verjaardag van de Garnaalstoet. De Technische dienst zorgde voor de verwezenlijking. Kos is 5,10 m hoog en 6,50 m lang. De reus bestaat hoofdzakelijk uit polyester.
Kos werd op 27 september 1999 gedoopt. Kos trouwde met reuzin Stiene op 8 juli 2006 en ze hebben samen een dochter: Amandientje (gedoopt op 9 juli 2006). Weetje: Pierre Dalle maakte de reus Amandientje naar de beeltenis van zijn dochter Amy.
Stiene de gernoarkruwster
Op zondag 14 juli 2002 werd Stiene gedoopt. Ook zij werd door de Technische dienst vervaardigd. Juliana 'Stiene' Seys (1879-1952) was de muze van deze reuzin. Zij woonde in de Artanstraat (nu Groene Spechtstraat) in Oostduinkerke en was getrouwd met Isidoor 'Ruute' Corteel. Zowel haar vader (Carolus Seys) als die van Isidoor (August Corteel) waren IJslandvaarders.
Net zoals alle vissersvrouwen werkte Stiene op het land en ging ze garnalen kruien met een steeknet. Van zodra de zeetemperatuur draaglijk werd – meestal vanaf maart – trok ze de zee in. Zowel mannen als vrouwen kruiden vroeger en zeker vrouwen van wie de man op IJsland voer. Elke cent was welkom.
Stiene is 4 m hoog, de dromstok van haar sleepnet steekt nog eens 3 m boven haar hoofd uit.
