Brandweer Westhoek zoekt 100 extra brandweervrijwilligers

Klaar voor morgen

Jaarlijks vertrekken ongeveer 55 personen bij de brandweer. Ofwel door het bereiken van de pensioenleeftijd ofwel om medische of familiale redenen. Met een jaarlijkse instroom van 38 brandweervrijwilligers is het verschil te groot en komen bepaalde brandweerposten binnenkort in de problemen. “Om klaar te zijn voor de uitdagingen van morgen, is het belangrijk dat we een zeer goede basis hebben. Vrijwilligers spelen dan ook een cruciale rol in de hulpverlening,” zegt zonecommandant Kristof Dorné.

Luitenant Rudy Baelen is postoverste van de brandweer in Oostduinkerke sinds 2016. Een ervaren rot die in meer dan 30 jaar alle brandweerwatertjes heeft doorzwommen. Hij weet hoe belangrijk vrijwilligers zijn.

Tij-dingen: Voor het publiek spreekt een grote brand blussen het meest tot de verbeelding. Wat geeft jou de grootste voldoening?
Rudy Baelen: “Voor mij maakt het soort interventie niet zoveel uit. Na een oproep zijn de eerste minuten cruciaal. Ik vind niks zo erg als in spanning afwachten tot aan het moment dat we met genoeg volk zijn om uit te rijden. Ik woon – gelukkig – vlakbij de kazerne, maar dat is niet voor iedereen zo. Wat me dus de meeste voldoening geeft, is snel kunnen vertrekken.”

Ook kapitein Michel Willaert, postoverste van Koksijde, kent het klappen van de zweep. Hij is al lid van de brandweer sinds 1985.

T-d: Welk gevoel geeft het als je wordt opgeroepen? Pompt er dan adrenaline door je lijf?
Michel Willaert: "Het is altijd die onzekerheid. Niet weten wat je gaat aantreffen en het ergste veronderstellen. Procedures uit je geheugen oprakelen. Vlug kijken wie er in het team zit, en dan beseffen: het zijn allemaal getrainde collega’s, samen brengen wij dit zeker tot een goed einde. Door de adrenaline kan ik in een paar fracties van seconden helder en rationeel nadenken."

Meer dan alleen redders in nood

Wanneer iets ergs gebeurt – of het nu een brand of een ongeval is – staan de mannen en vrouwen van de brandweer klaar om je te helpen. Dat de brandweer er niet alleen is tijdens moeilijke momenten bewijst Günther Vanbleu. Hij neemt samen met zijn collega's van brandweerpost Koksijde deel aan de 100km-run van Kom op tegen Kanker.

T-d: Jullie doen mee met de 100km-run van Kom op tegen Kanker. Vanwaar komt het idee?
Günther Vanbleu: "Ik zag een bericht voor dit initiatief op het intranet van Lokaal Bestuur Koksijde. Het leek me ideaal dat die plaatsvindt in Koksijde. Ik loop zelf graag, enkele jaren geleden liep ik een marathon en dat is me goed bevallen. Alle plekjes waren al volzet behalve voor ploegen van Lokaal Bestuur Koksijde. Ik ben direct beginnen rondbellen naar collega’s met de vraag of ze wilden lopen voor het goede doel. Hun positieve reacties leidden ertoe om ons in te schrijven en een reeks acties op het getouw te zetten om het inschrijvingsgeld van 2.500 euro te verzamelen."

T-d: Waarom zou je bij de brandweer gaan?
Günther: "Bij de brandweer ga je om te helpen. Of het nu gaat om mensen of dieren. Maar ook de natuur proberen we te beschermen. De dankbaarheid en waardering van de mensen bij een redding of hulp in moeilijke momenten zorgen ervoor dat de motivatie altijd blijft."
Rudy: "Ondertussen ben ik al heel wat gewoon en toch is elke interventie een verrassing. Bij een oproep kun je nooit inschatten wat je te wachten staat. Hoe erg is het? Gaat het om één slachtoffer? Zijn er meerdere? Altijd spannend."
Michel: "Basisbrandweerzorg zal altijd een noodzaak blijven op lokaal niveau. Daarvoor moet de eerste snelle hulp dicht bij de mensen staan, en zijn het dus best mensen uit de lokale gemeenschap die zorgen dat er snel en adequaat wordt opgetreden."

Één team, één familie

Twijfel je nog? Lees dan de verhalen van brandweervrijwilligers op vrijwilliger.brandweerwesthoek.be. Zij overtuigen je om de stap te zetten. Van twintig jaar in dienst tot kersvers stagiair, één voor één authentieke getuigenissen waarin één centraal begrip naar boven komt: “Bij de brandweer kom je terecht in een hecht team, waar iedereen voor elkaar klaarstaat. Het voelt aan zoals een familie…”