"Mijn missie? De schoonheid van de natuur beleven én tonen"

Op dit moment leert Emma 15 cursisten de beginselen van natuurtekenen en laat ze hen kijken door de lens van een tekenpotlood. Binnenkort lanceert de gemeente Koksijde samen met Emma een veldgids. Geen plantenwoordenboek, maar een levend kunstwerk vol tekeningen en informatie over onze plaatselijke planten en dieren. Dit boek, ontworpen om in alle seizoenen te koesteren, belichaamt Emma's visie op natuurbeleving. Samen met haar tekenden we dit veldinterview uit.

Tij-dingen: Wanneer begon je met planten en bloemen te tekenen?

Emma D'hoore: "Vanaf het moment dat ik een potlood kon vasthouden, dat is toch wat mijn mama me altijd vertelt. Beestjes en plantjes hebben me altijd gefascineerd. Toen ik klein was, zat ik op mijn knieën op de grond te kijken naar wat groeit en kruipt. Ik mocht thuis zelf kiezen welke bessenstruiken er in de tuin kwamen en ik ging daar dan elke dag naar kijken. Vroeger had ik ook een natuurencyclopedie voor kinderen en ik kende die van voor naar achter. De pagina's waren helemaal versleten, want ik nam het overal mee, ook als het regende. Het is eigenlijk nu pas, tijdens het interview, dat ik me dat opnieuw herinner."

T-d: Wat is het moeilijkst om te tekenen aan een plant?

Emma: "Het totaalplaatje. Eerst moet je het beeld van de plant laten doordringen en dan de details: alle kleuren en texturen. Hoe begin je eraan? Dat kan soms heel overweldigend zijn. Maar eenmaal je bezig bent, valt die druk weg, want het ene detail is in principe niet moeilijker dan het andere. Dat merk ik ook aan de cursisten, het is vooral de start die het moeilijkst is."

T-d: Volgde je een artistieke opleiding?

Emma: "Als kind ging ik naar de tekenacademie en ik ben op dezelfde weg verdergegaan tijdens het middelbaar. Ik volgde de richting vrije beeldende kunst in Brugge. Aangevuld met textiele vormgeving op woensdagnamiddag. Daar leer je o.a. kantklossen en hoeden maken. Ik heb veel rare hoeden gemaakt. (lacht) Ook mijn hogere studies waren artistiek. Eerst 2 jaar glaskunst en keramiek aan Sint-Lucas (Gent) en daarna vrije grafiek. Echt wel mijn ding. Etsen maken, linosneden, zeefdruk. Je kon mij en mijn medestudenten er zo uithalen, je herkende ons aan onze zwarte vingers. (lacht) Daar leerde ik om mijn schetsboek altijd mee te hebben, elke dag moest daar een extra schets in staan en dat werd ook gecontroleerd."

T-d: Heb je een favoriete plant?

Emma: "Enkele jaren geleden stonden 'akelei' of vingerhoedskruid bovenaan. Die groeien in schaduwplekjes bij bomen en doen me denken aan een sprookje dat zich afspeelt in een donker bos. En nu? Geen idee eigenlijk, de duinen zijn totaal nieuw voor mij, ik ben nieuwsgierig naar alles. Minder dan een jaar geleden woonde ik nog in Torhout, maar ik ben afkomstig van Ruiselede."

T-d: Of is er een plant die je absoluut nog wil tekenen?

Emma: "De parnassia. Wanneer die begint te bloeien, in juli, zit ik klaar om ze een plekje te geven in de veldgids. En dan ook nog de blauwe zeedistel, die vind je nergens anders. Mossen fascineren me ook. Zeker wanneer je die onder de microscoop bekijkt, dat is een heel andere wereld die opengaat. Je vindt ook niet veel tekeningen van mossen en al zeker niet vanonder een microscoop. Echt indrukwekkend en zeker iets dat ik wil delen. Dat is ook mijn missie: de schoonheid van de natuur beleven en tonen."

T-d: Hoe kwam je in onze gemeente terecht?

Emma: "Mijn man, Peter, is van hier. In Koksijde geboren en getogen zoals ze zeggen. Hij was al 20 jaar weg uit deze gemeente voor hij een job kreeg bij Aquaduin, het moment om terug te keren, en ik ben hem uiteraard gevolgd. Peter sprak altijd heel lovend over zijn geboorteplek en toch was Koksijde een complete verrassing voor mij. Ik associeerde het altijd met ijsjes, toeristen en het strand. De duinen kende ik totaal niet en mijn beeld is ondertussen totaal veranderd."

T-d: In april startte je met een tekencursus in het Duinenhuis? Zit daar ook theorie in?

Emma: "In elke cursus zit wel iets van theorie, maar het is zeker niet schools. De mensen moeten het in de eerste plaats leuk vinden zodat ze blijven komen. Ik start met oefeningen om de concentratie te bevorderen, als opwarming, zodat de mensen in de juiste stemming komen. Nieuwsgierigheid opwekken, is heel belangrijk. Als kind zijn we verwonderd over alles, maar als volwassene verleren we dat. Op dit moment ben ik een boek aan het lezen over ontdekkingsreizigers om extra inspiratie op te doen."

T-d: Je trekt met de cursisten de natuur in? Wat bij slecht weer?

Emma: "In het Duinenhuis staan een heleboel opgezette vogels. Die zijn echt heel mooi en in tegenstelling tot vogels in de natuur, zitten wie wel stil. (lacht) Als het heel slecht weer is, kunnen we die tekenen. Het weer is dus geen spelbreker. Wanneer ik zelf op pad ga tijdens slecht weer, trek ik foto's van de planten die ik wil tekenen en werk de tekeningen dan thuis uit. Ik kan later nog altijd terugkeren voor bepaalde details, want als ik op mooi weer moet wachten… Ik verplaats me ook altijd met de fiets, ik heb goede regenkledij."

T-d: Onze gemeente brengt een veldgids uit en jij werkt daaraan mee?

Emma: "Ik ben daar volop mee bezig. Thomas Rogier zorgt voor de tekst bij de tekeningen. Hij is bioloog en een expert op het vlak van duinenplanten. Het wordt geen klassieke veldgids, want er is veel aandacht voor het esthetische en de making-of. Beeld je in dat je als lezer wandelt in de duinen, rugzak over je schouder met daarin een verrekijker en tekengerief en dat je een koffiepauze neemt op een mooie plek in de duinen waar je de indrukken leest uit het schetsboek. We brengen ook meer dan de plantenwereld in beeld. Niet alleen het jacobskruiskruid, maar ook de zebrarups die zich met de plant voedt en wordt opgegeten door een spreeuw of koolmees. Uiteraard kan je met de gids echt het veld in om te ontdekken welke planten waar en wanneer bloeien. Een koffietafelboek noemen sommigen het, iets dat je met veel plezier vastneemt en doorbladert."

T-d: Je woont nog niet lang in Koksijde, heb je een favoriete plek?

Emma: "De Houtsaegerduinen met de kronkelende paadjes en het struweel. Het doet me denken aan de verhalen van Tolkien, nooit gedacht dat je dat soort natuur had vlak bij zee. Welke nog? De mosduinen en ons 'samentuintje'. Dat is onze volkstuin en het ligt achter een boerderij met paarden, de mest gebruiken we voor onze groenten. Ik woon op een appartement en heb geen eigen tuin, in het begin was dat een grote aanpassing en dus is die tuin een prachtig geschenk. Doordat ik geen eigen tuin heb, moet ik wel veel naar buiten. Van de nood een deugd maken is dat zeker?"

T-d: Welke passies heb je nog?

Emma: "Yoga en ik ben sinds kort lid van de mossenwerkgroep hier in het Duinenhuis. Fotografie ook een beetje. Maar misschien is mijn tweede passie leren. Ik ben altijd aan het bijleren, al van toen ik klein was. Een paar voorbeelden? Ik volgde al de cursus voor herborist en nu ben ik bezig met een boek rond ecofilosofie."