Laat je huisdier zegenen voor de kerk van Sint-Idesbald

De legende van Sint-Hubertus is vandaag vooral bekend van het logo van de Jägermeister-flessen, maar vergis je niet: de patroonheilige van de jagers kent een rijke geschiedenis.

• Plaats van afspraak: Strandlaan, voor de Sint-Idesbalduskerk.
• Na de zegening (en het wijden van het brood) biedt Gemeente Koksijde een drankje aan.
• Er komt ook een dixieband (jazzmuziek) langs, onder leiding van Jan Verdonck.

Wie was Sint-Hubertus?

Hij leefde een interessant werelds en geestelijk leven. Er bestaan zelfs 7 verschillende officiële beschrijvingen van. Hubertus werd geboren in het jaar 656 als zoon van de hertog van Aquitanië. Lees verder onder de foto.

Als man van adel was jagen één van zijn favoriete bezigheden. Toen zijn jonge vrouw in het kraambed stierf, nadat ze hem een zoon schonk, besloot Hubertus om zich helemaal op de jacht te storten. Zelfs op Goede Vrijdag ging hij naar het bos om te jagen. Op een gegeven ogenblik kreeg hij een groot hert in zijn vizier, maar op het moment dat Hubertus wilde schieten, keerde het dier zich naar hem om.

Er verscheen een lichtend kruis tussen het gewei van het hert. Tegelijkertijd klonk er een stem: Hubertus, waarom verlies je je tijd in dergelijke bezigheden? Als je je niet tot de Heer keert, zul je naar de hel gaan. Hubertus knielde neer bij het horen van deze woorden en vroeg wat hij dan moest doen. De stem antwoordde: Ga naar mijn dienaar Lambertus en doe wat hij u zegt.

Na zijn visioen besloot Hubertus om zich te wijden aan het christendom en vertrok hij naar Maastricht zoals hem was opgedragen.

Daar ging hij in de leer bij de heilige Lambertus die er op dat moment bisschop was. Hubertus werd priester en assistent van Lambertus. Nadat Hubertus geweid was tot priester, vertrok hij op pelgrimage naar Rome. In 708 of 709 werd Lambertus vermoord en moest Hubertus terugkeren naar Maastricht.

Hier werd hij door de Paus benoemd tot bisschop van Maastricht, naar wat later zou blijken de laatste bisschop van deze stad. Maastricht was toen niet veilig en daarom verplaatste Hubertus de bisschoppelijke zetel naar Luik. Ook de beenderen van de heilige Lambertus verhuisden mee (in 718). In de rest van zijn leven verrichte Hubertus enkele wonderen en kreeg hij verschillende visioenen. Eén van deze visioenen vertelde hem dat zijn einde naderde en 6 dagen na dat visioen stierf Hubertus. In 727.