"Mijn grootste drijfveer? De emoties, de blik van een kind wanneer iets lukt"

In juni huldigde Gemeente Koksijde hen voor de inzet voor onze jonge zwemmertjes. 50 jaar Zwemclub Trapegeer, dat is een sportieve mijlpaal, maar ook als vereniging is het een straffe verjaardag.

Tij-dingen: Wat was het magische beginjaar 1975 voor jou? Herinner je je eerste zwemles nog?

Odette Mares: "Ik herinner me mijn eerste les zelfs nog héél goed. Dat was fantastisch, met die kleuters. (lacht) Het is inderdaad 50 jaar geleden, 1975 - ik was toen vooral bezig met de administratie van de club. Je vond me toen vaak terug in de cafetaria van het zwembad. Terwijl de trainingen bezig waren, volgde ik het papierwerk op. De trainers toen? Mijn echtgenoot Romain Harnisfeger en Hilaire Loncke. Ik wil benadrukken dat we veel steun kregen: van de sportdienst, onder leiding van Willy Degreauwe, en het gemeentebestuur. Ze stonden van meet af aan achter ons. Kort na de opstart, begon ik trouwens al met lesgeven aan de allerkleinsten."

T-d: Wat dreef je om al die jaren voort te doen?

Odette: "De natuurlijke emoties van de allerkleinsten. Vooral hun blik wanneer iets lukt. Die verwondering, die trots in hun ogen: daar doe ik het voor. Kinderen zijn vol ongeloof als ze iets kunnen waarover ze eerst twijfelden."

T-d: Wat is het moeilijkste aan watergewenning?

Odette: "Problemen treden vooral op als er al eens een negatieve ervaring is geweest met water. Dan moeten ze eerst hun angst overwinnen vooraleer ze iets kunnen aanleren. En dat lukt alleen als ze vertrouwen hebben in jou als begeleider."

T-d: Heb je een eigen ‘Odette-methode’ of een hulpmiddel dat altijd werkt?

Odette: "Het zwemplankje. Van mij krijgen de kinderen alleen dat als hulpmiddel. Altijd een succes. Als je dan toch van een 'Odette-methode' wil spreken: dat zwemplankje geeft hen vertrouwen in het water."

T-d: Zie je een verschil tussen toen en nu in wat kinderen (of ouders) verwachten?

Odette: "Het materiaal is niet veranderd tijdens de voorbije 50 jaar. Een zwemplankje blijft een zwemplankje. Ik merk wel op dat de kinderen een sterkere eigen wil hebben en mondiger zijn dan vroeger. (glimlacht)"

T-d: Wat is de eerste zwemslag die je aanleert: en waarom juist die?

Odette: "Ik start altijd met watergewenning bij de allerkleinsten. Het is in eerste instantie belangrijk dat een kindje - ook als het onverwacht in het water valt - veilig aan de kant raakt. Al is het met de 'hondjesslag'. Dat is het allerbelangrijkste voor mij. Pas als dat lukt, begin ik met schoolslag als 1e zwemstijl."

T-d: Welk moment uit jullie 50-jarige clubgeschiedenis blijft je bij?

Odette: "De huldiging ter ere van ons 50-jarig bestaan. Dit jaar is een mooie mijlpaal. Ik vond het ook heel leuk dat de mensen die er 50 jaar geleden bij waren, bij de start, werden vermeld tijdens het officieel moment."

T-d: Wat is je geheime truc bij een bang kleutertje dat niet in het water durft?

Odette: "Dan geef ik 'een vingertje' - zo overtuig je ze om mee te gaan in het water. Je moet de kinderen het idee geven dat je ze helpt. En natuurlijk doen we dat ook."

T-d: Welk compliment van een leerling of ouder is je nooit meer ontsnapt?

Odette: "Niet 1 specifiek iets. Ik krijg wel vaak te horen dat iemand verbaasd is dat ik dit al zo lang doe. En natuurlijk ben ik dan trots, ik doe het nog steeds echt graag."

T-d: Welke ex-zwemmer zou je nog eens willen coachen voor één symbolische 25 meter?

Odette: "Niet een persoon, maar wel de allereerste groep die 'met ons' in competitieverband zwom – zoveel jaren geleden. Met die jongeren breng je dan urenlang door en zo ontstaat er een band voor altijd."

T-d: Wat wil je absoluut doorgeven aan de volgende generatie lesgevers — in één zin?

Odette: "Je kan iedereen leren zwemmen. Eerst moet je het vertrouwen winnen en daarna is elk kind bereid om iets te doen met je tips en oefeningen."

T-d: Heb je een favoriete baan: muurkant, midden of waar het rustig is?

Odette: "Natuurlijk de muurkant. Daar sta ik dichtbij 'mijn' zwemmers en maak je sneller contact. Vooral voor de jongste zwemmers geeft dat trouwens een gevoel van veiligheid."