Alcoholisme raakt niet alleen de verslaafde, maar ook zijn of haar familie. In het kader van de week van het alcoholisme (in november) laat 'Al-Anon West-Vlaanderen' 3 anonieme getuigen aan het woord.
"Ik voelde direct dat er mensen waren die mij begrepen"
Anonieme Alcoholisten (AA), Al-Anon (voor familieleden) en Alateen (voor jonge familieleden) zijn 3 zelfhulpgroepen die alcoholverslaving verhelpen.
"Ik stond op een breekpunt en wilde weg. Alles wat we verdienden, ging naar de afbetaling van ons huis, de opvoeding van de kinderen, alcohol en het vergoeden van schade (ongevallen, een bril kwijt, gevochten). Een vriend stelde voor om eerst mijn man te overtuigen om naar AA te gaan en ik naar Al-Anon. Ik had mijn man al meermaals voorgesteld om dat te doen, maar daar was nooit sprake van. Omdat mijn valies klaar stond, was hij toch bereid. Meteen zijn we gestart. Ik voelde direct dat er mensen waren die mij begrepen. Eindelijk."
"Dat was anders dan de vele negatieve opmerkingen van mijn ouders die zeiden dat ik hem moest verlaten. Maar ik zag mijn man nog graag. Zonder Al-Anon was ik misschien wel vertrokken… Van toen af veranderde alles: mijn man drinkt niet meer. De mensen rond de tafel zijn als familie, alles wat ik vertel blijft binnen de groep, niemand wordt veroordeeld. Ik kan luisteren naar hun visie, erover nadenken en toegeven dat ik het niet goed aanpakte. De wijze raad van al die mensen kan ik altijd gebruiken! Bij Al-Anon ben je nooit meer alleen. Er is altijd iemand die je kunt bellen, iemand die luistert, een groep waarin je je goed voelt. Ik ben hen heel dankbaar."
"Toen ik zeventien was, liep ik meer en meer tegen een muur van schaamte en pijnlijke voorvallen omdat ik ontdekte dat het bij vrienden thuis niet was als bij ons. Niemand wist hoe ik werd verscheurd. Wie kon ik vertrouwen? Ik was elke keer bang dat ik gekwetst zou worden, bang dat ze zouden ontdekken dat mijn papa veel te veel dronk en domme dingen zei en deed. Een klasgenoot nodigde me uit om naar Alateen te gaan. Ik twijfelde enorm en toch probeerde ik het… en werd met open armen ontvangen. De glimlach, de omhelzingen, de begrijpende blikken. Het was de eerste stap van mijn nieuwe leven."
"Door hen leerde ik onderscheid te maken tussen de persoon 'papa' en zijn vriendje 'alcohol'. Het is niet mijn fout dat zijn gedrag zo is. Ik leerde ermee leven en geef het stilaan een plaats. Ook al is het moeilijk hem zo te zien aftakelen. Het is en blijft mijn papa. Ik hoop dat hij ook de klik zal maken en stopt. Dan zal ik hem steunen en helpen, maar zijn vriendje 'alcohol' ken ik nu wel en ik weet ook dat ik er weinig aan kan veranderen als papa niet wil."
"En het had een gunstig effect. Ik voelde mij meer ontspannen en het leven ging precies iets makkelijker. Ik durfde meer en had het gevoel erbij te horen. Helaas had ik steeds meer alcohol nodig om me zo te voelen. Vrienden merkten op dat ik wel veel dronk, maar ze moesten zich met hun eigen zaken bemoeien. Mijn leven stond volledig in het teken van drank. De negatieve spiraal werd een draaikolk, lichamelijk was ik een wrak, financieel was ik uitgeteld, mentaal en emotioneel voelde ik mij leeg. Waardeloos en diep van binnen beschaamd. Ik dronk mij op een eiland en verloor alles: mijn gezondheid, mijn werk, mijn vrienden, het vertrouwen van anderen, het vertrouwen in mezelf... Toen ik opnieuw werk vond, toonden ze me de weg naar AA."
"Gelukkig aanvaardde ik die hulp. Dankzij AA kon ik dag per dag van het eerste glas afblijven. Ik had mijn wekelijkse vergaderingen meer dan nodig, om het vol te houden. Na de lichamelijke ontwenning kwam het geestelijk ontwaken, dankzij de vrienden rond de tafel. Beetje bij beetje bouwde ik mijn leven terug op. Ook al kostte het veel moeite. Nu ben ik een gelukkig nuchter mens, getrouwd, met vrienden, AA maakte van mij een ander en beter mens en daar ben ik dankbaar voor."