De Oostvoorduinen, gelegen achter de begraafplaats van Oostduinkerke-Dorp, waren op het einde van de jaren 70 voorbestemd als woonuitbreidingsgebied. Gelukkig werd dat verhinderd.
Deze vroegmiddeleeuwse kopjesduin is een ecologisch pareltje. In tegenstelling tot jongere duingebieden vertonen de middeloude Oostvoorduinen geen uitgesproken reliëf: de niveauverschillen zijn beperkt. In dit verstild landschap vind je weinig open zand . De zacht golvende duinen zijn volledig begroeid met mosvegetaties en bloemrijke duingraslanden. Her en der komt struikgewas voor, maar echte bosjes zijn haast onbestaande.
Dieren en planten
De Oostvoorduinen zijn zonder twijfel één van de bijzonderste duingebieden aan onze kust: de verscheidenheid aan planten en insecten is enorm. Zo zijn deze duinen bijvoorbeeld één van de laatste groeiplaatsen in Vlaanderen voor planten als aarddistel, kalkbedstro en liggend bergvlas.
Natuurbeheer: wat brengt de toekomst?
De erg versnipperde eigendomsstructuur – grote delen van het gebied zijn nog in privébezit – maakt het niet gemakkelijk om de natuurschatten van de Oostvoorduinen te beheren. Zo moet de verregaande vergrassing dringend worden beantwoord met maai- of graasbeheer, maar de eigendomsstructuur laat dat voorlopig niet toe. De Oostvoorduinen genieten bescherming door het duinendecreet en door een klassering als landschap, maar die maatregelen kunnen de huidige toestand in het beste geval alleen maar bevriezen. Voor een aangepast beheer is het wachten op de aankoop van het gebied.
Nog meer landinwaarts, aan de overkant van de Nieuwpoortsteenweg, liggen nog lagere duinen. Ze vallen haast niet op. Het zijn niet meer dan enkele bulten in een weiland die lijken op te gaan in de groene vlakke poldergrond. De zee is hier ver weg, haast twee kilometer. De Oostvoorduinen maken deel uit van het natuurgebied Ter Yde.
