"Het KEI is een gespecialiseerd revalidatieziekenhuis, we blinken uit in onze holistische aanpak op mensenmaat"

Het KEI zet onze gemeente al decennialang in een positief daglicht, toch weten niet alle inwoners waarvoor deze zorginstelling staat. Daarom ging onze redacteur langs voor een uitgebreide babbel.

Tij-dingen: Waarom wonnen jullie de Customer-Centered Organization award?

Sabine De Brabant: "Volgens u.sentric (dat de prijs uitreikte, red.) onderscheidt het KEI zich door de mensgerichte benadering naar de patiënt als persoon. De zorg begint al voor hij of zij binnenkomt en stopt niet tot iemand het ziekenhuis verlaat. Elke patiënt is uniek. We streven naar de beste en meest gespecialiseerde zorg op mensenmaat. Het traject wordt gedragen door een interdisciplinair team van artsen en zorgprofessionals. Wij staan op de foto en komen aan bod in dit artikel, maar deze erkenning is een welverdiend applaus voor ons volledig team."

Nathan Cardoen: "Dat klopt. We hanteren een holistisch model waarbij we de lichamelijke, psychologische als sociale aspecten van de patiënt in kaart brengen. En dat onderscheidt ons van andere zorginstellingen."

Leen Pollet: "De patiëntgerichte aanpak resulteert in uitstekende revalidatie-uitkomsten. We controleren dat aan de hand van objectieve criteria en testresultaten bij opname en ontslag. We merken ook een grote tevredenheid bij onze patiënten, zeker sinds de invoering van dat patiëntgericht zorgmodel."

T-d: Zijn er nog dingen waar jullie op inzetten?

Leen: "Het KEI is een revalidatieziekenhuis dat gespecialiseerd is in aandoeningen van hart en longen (cardiopulmonair), problemen met bewegen (locomotorisch), na een orthopedische ingreep, aandoeningen aan het zenuwstelsel en de spieren (neurologisch) en stoornissen in de hersenen die mede ontstaan door ouderdom (psychogeriatrisch). We beschikken over 165 revalidatiebedden die verdeeld zijn over 5 verpleegafdelingen en een uitgebreid zorgaanbod, zowel voor verblijvende als niet-verblijvende patiënten."

Nathan: "Er is een gespecialiseerd team dat klaarstaat. 300 medewerkers waaronder artsen, artsen-specialisten, diëtisten, therapeuten, apothekers, maatschappelijk werkers, verpleeg- en zorgkundigen. Het komt er op neer dat we de mensen na de acute fase zo goed mogelijk omringen. En het is dat die de doorslag geeft. Er is geen enkel ziekenhuis dat zich zo concentreert op het persoonlijke en holistische verhaal. Op dat vlak zijn we een niche-ziekenhuis. Wij kijken eerst naar de patiënt en dan naar de aandoening, want het is het volledige plaatje dat bepaalt hoe en wanneer iemand geneest en revalideert. Ook de sociale context is belangrijk. Een andere uitdaging is de vergrijzing, zeker in onze regio slaat die versneld toe."

Sabine: "Iedereen die hier werkt, kiest daar bewust voor. In ons ziekenhuis maken we tijd voor de patiënt. Bij ons zit patiëntgerichte zorg in het DNA. Onze mensen worden aangeworven op onze waarden: betrokkenheid, een tikkeltje eigenzinnig en natuurlijk met een hart voor de mensen. We bieden opleidingen aan in themadagen waar iedereen, alle disciplines door elkaar, leert samenwerken. De uurroosters houden rekening met de work-lifebalance van de medewerkers. Ken je de term 'mangomoment'? Die verwijst naar een klein geluksmoment of een attentie met een grote impact op het welzijn van de patiënt."

Nathan: "Onze patiënt staat niet alleen in het middelpunt, maar hij of zij is een partner in het revalidatieproces. Ze worden actief betrokken bij de bepaling van de doelstellingen en het te volgen traject. Zo zijn ze extra betrokken en gemotiveerd."

T-d: Kunnen patiënten hier ambulant revalideren?

Nathan: "Ja, we werken met een groot aantal ambulante patiënten. Je kan hier terecht voor advies, ambulante consultaties (voor o.a. radiografie, geriatrie, orthopedie en fysische geneeskunde) en uitgebreide ambulante revalidatietrajecten. Denk aan rug- en nekrevalidatie, sportgerelateerde aandoeningen, Parkinson, bekkenbodemrevalidatie en lymfedrainage."

T-d: Kan je onze lezers uitleggen vanwaar de verwijzing naar Elisabeth komt?

Sabine: "Begin de jaren 1930 werd er beslist om een sanatorium voor de behandeling van beendertuberculose te bouwen langs het strand van Groenendijk. Het gebouw was net klaar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Pas in 1957 lukte het om de vernieuwde instelling te openen, door Koningin Elisabeth."

T-d: Wat moeten de Koksijdenaars zeker weten over het KEI?

Leen: "Dat onze aanpak uniek is en volledig gericht is op het bereiken van persoonlijke revalidatiedoelen van onze patiënten. En heel belangrijk: het KEI is een revalidatieziekenhuis. Geen acuut ziekenhuis met een spoedafdeling en operatiezalen, maar een revalidatieziekenhuis waar we gespecialiseerde zorg aanbieden."

Sabine: "We werken heel nauw samen met az West en de omliggende ziekenhuizen, maar we behandelen niet alleen patiënten uit de regio. Onze gespecialiseerde technieken trekken mensen aan uit heel het land. Zelfs grote ziekenhuizen zoals UZ Leuven en UZ Gent verwijzen vaak patiënten naar ons door. Dat wil toch iets zeggen."

Nathan: "Een misverstand dat nog te veel voorkomt, is dat de mensen denken dat het KEI een woonzorgcentrum is. Dat komt door het verleden, toen hadden we zo'n afdeling. Vandaag is dat volledig overgedragen aan Dunecluze."

T-d: Wat gebeurt er in het KEI naast de medische en revalidatiezorg?

Leen: "We vinden het belangrijk om patiënten en hun naasten op een brede manier te ondersteunen en te betrekken. Daarom zetten we in op initiatieven zoals ons patiëntenpanel en spiegelgesprekken. Die geven ons waardevolle inzichten in de ervaringen, noden en verwachtingen van mensen."

Nathan: "Er is een therapietuin die mogelijkheden biedt voor fysieke revalidatie, maar ook voor ontspanning en mentale rust. Dan ontsnap je aan het ziekenhuisgevoel en het heeft een positieve invloed op het herstelproces. Patiënten geven soms aan dat ze eenzaam zijn in het weekend. Daarom willen we dit jaar weekendactiviteiten organiseren, om meer verbondenheid te creëren."

T-d: Blijven er soms patiënten langer dan 3 maanden?

Leen: "Er zijn sporadisch mensen die zo lang blijven. Dat gebeurt soms bij neurologische patiënten, bij patiënten met prothese-infecties of na een amputatie. Het gaat hier altijd om mensen met meerdere gezondheidsproblemen samen."

Nathan: "We baseren ons op de 3 R's - revalidatienood, revalidatiepotentieel en revalidatiebereidheid - en als er zicht is op evolutie, bieden we je maximaal de kans om hier te revalideren. Ook deze langdurige trajecten verdienen ondersteuning."

T-d: Komen de meeste patiënten uit de regio?

Sabine: "Allebei. Er zijn hier mensen uit de streek, maar ook van ver daarbuiten. We spelen een belangrijke rol als supraregionaal revalidatieziekenhuis. Vooral longtransplantatiepatiënten worden specifiek naar hier doorverwezen door onze grote expertise."

T-d: Opvallend is dat jullie geen alcohol schenken.

Sabine: "Dat is een bewuste en doordachte beslissing die past binnen onze bredere visie op gezondheid en welzijn. Preventie is een belangrijke strategie om de gezondheid van onze patiënten te beschermen. Alcohol kan een negatief effect hebben op het fysieke en het mentale herstelproces. We stimuleren een gezonde levensstijl en willen hier het juiste klimaat creëren."

T-d: Een revalidatieziekenhuis met zeezicht: een droomcombinatie?

Sabine: "Die unieke locatie heeft zeker een positieve invloed op onze patiënten én op de medewerkers. We proberen de mooie omgeving maximaal te integreren in onze behandelingen. En onze patiënten genieten van een panoramisch uitzicht op zee in de cafetaria. Dat draagt bij aan het herstel en mentaal welzijn. Ook de dagzalen en de helft van de kamers hebben zeezicht. Voor ons is het ook leuk om hier te werken, we kunnen tijdens de middagpauze eens uitwaaien op het strand."