Dit voorjaar werd Gert Verhulst gehuldigd in de Kokpit als nieuwe ereburger van Koksijde. Samen met zijn vrouw Ellen Callebout is hij niet meer te denken uit het straatbeeld.
Tij-dingen praatte met Ellen over hun persoonlijk leven en speciale band met de gemeente. "Gert en ik delen onze liefde voor lokale plekjes en tradities."
Tij-dingen: Was het een verrassing?
Ellen Callebout: "Uiteraard. Je verwacht zoiets niet, zeker niet als aangespoelde Antwerpenaar. Misschien komt zijn ereburgerschap aan bod in De Verhulstjes. Gert kan dan met zijn oorkonde stoefen tegen Victor en Marie. (lacht)"
Gert Verhulst: "Ik wil mijn medeburgers bedanken om mij met open armen te ontvangen. Dit is een warme plek met gastvrije mensen. Ik verwachtte een rustige voormiddag, maar was aangenaam verrast dat mijn schoonouders, huishoudster, James Cooke en Viktor aanwezig waren tijdens het officiële moment. Ik voel me hier helemaal thuis en zelfs al een stuk West-Vlaming."
In de zomer komen we nooit op de dijk, het is dan te druk. In de winter is het aangenamer voor ons.
T-d: Wat is jullie favoriete plek in de gemeente?
Ellen: "We gaan regelmatig wandelen met de hond, maar die is al op leeftijd. Dus blijven we in de buurt en doen dan een toerke in de Witte Burg. Soms nemen we de hond mee in de auto om te wandelen op het strand aan Sint-André. "
T-d: Gert ging vroeger regelmatig naar café ’t Visserswelzijn. Gaat hij nog altijd? Ga jij dan ook mee?
Ellen: "Hij gaat inderdaad nog regelmatig naar 't Visserswelzijn. Minder dan vroeger, toen Annie (die overleed in 2021, red.) nog het café uitbaatte. Gert leerde haar daar kennen en vroeg haar om te koken op de Evanna (de boot waar de afleveringen van Gert Late Night werden opgenomen, red). We gingen ook echt voor haar en we bleven dan iets eten. Varkenswangen met verse frietjes. Gert kaart daar nog regelmatig met vrienden of hij spreekt af op het terras met de mannen die in het orkest van Samson en Gert speelden. Pure nostalgie is dat dan. Ik ga nog geregeld op bezoek bij Christ, de weduwnaar van Annie, hij woont naast het café."
T-d: Jullie vinden De Zeemeermin van Grard mooier en groter dan die in Kopenhagen?
Ellen: "(lacht) Dat kwam inderdaad ter sprake in De Verhulstjes. De aanleiding? We waren in Kopenhagen en wilden natuurlijk het beeld De kleine zeemeermin zien. Dat viel een beetje tegen. Ik merkte toen op dat 'onze' zeemeermin zoveel mooier en groter is. Gert viel wat uit de lucht: "Oei, hebben wij een zeemeermin?" Hij was daar al honderden keer langsgereden zonder dat echt op te merken. Ondertussen let hij er wel op en beseft hij wat voor een mooi beeld Grard maakte."
T-d: Ellen, je bent nog met de Stienesteekers gaan garnaalvissen?
Ellen: "Klopt. Onze huishoudster Martine is lid van de Stienesteekers. Ze vroeg af en toe een paar uur verlof om te kunnen garnaalvissen, want daarvoor hang je af van het getij. Zo werd ik echt wel nieuwsgierig naar dat garnaalvissen en heb ik haar eens vergezeld. Het was een fantastische ervaring met een toffe bende madammen uit Oostduinkerke."
T-d: Verblijven jullie nog veel in Oostduinkerke?
Ellen: "Ik meer dan Gert natuurlijk. Tijdens de opnames van De Tafel van Vier, van maandag tot donderdag, verblijft hij in Antwerpen. Dat is handiger naar verplaatsingen toe. In de zomer zijn we hier 2 maanden, daar kijken we naar uit."
T-d: Hebben jullie nog een gezamenlijke droom of wens?
Ellen: "Gezond oud worden, hier in Oostduinkerke, met de kinderen en wie weet kleinkinderen die ons regelmatig komen bezoeken."
