Het ophangen van het skelet van potvis Valentijn was een delicaat werkje en dan hebben we het nog niet over de jarenlange voorbereiding die eraan vooraf ging.
Om de schedel van de potvis in het museum te krijgen, moesten heel wat berekeningen worden gedaan. Het museumteam zat met de architect en de aannemer rond de tafel. Zo was de deur net groot genoeg om de schedel binnen te krijgen – met 7 mm speling.
Toen het moment suprême aanbrak en de schedel gereed was om naar binnen te loodsen, bleek dat een overijverige werknemer een automatisch oog had geplaatst waardoor de opening in één klap 4 cm te klein werd. In allerijl moest dat oog er terug af om Valentijns schedel op zijn plaats te krijgen.
