Gert Verhulst is onze nieuwste ereburger: "In de zomer zijn we hier 2 maanden"

Wandelingen met de hond in natuurgebied de Witte Burg en mooie herinneringen aan café 't Visserswelzijn: Gert en Ellen delen hun liefde voor de lokale plekjes en tradities. De redactie van Tij-dingen nam plaats in de zetel van De Verhulstjes en keek achter de schermen van de Verhulst-reality.

Tij-dingen: Is Gert trots op zijn titel als ereburger?

Ellen Callebout: "Uiteraard. Je verwacht zoiets niet, zeker niet als aangespoelde Antwerpenaar. Zou het aan bod komen in één van zijn programma's? In de Tafel van Vier alleszins niet, want daar hebben ze het niet over persoonlijke items. Misschien wel in De Verhulstjes. Dat komt binnenkort op tv en we nemen de reeks terug op in Oostduinkerke. Gert kan dan met zijn oorkonde stoefen tegen Victor en Marie. (lacht) Ze hebben het allebei razend druk en weten niet altijd wat hun vader doet. En omgekeerd ook natuurlijk."

T-d: Wat is jullie favoriete plek in Koksijde-Oostduinkerke?

Ellen: "We gaan regelmatig wandelen met de hond, maar die is al op leeftijd. Dus blijven we in de buurt en doen dan een toerke in de Witte Burg. Soms nemen we de hond mee in de auto om te wandelen op het strand aan Sint-André. In de zomer komen we nooit op de dijk, het is dan te druk en we worden te veel aangeklampt om selfies te nemen. In de winter is het aangenamer voor ons. Koksijdenaars spreken ons ook wel aan, maar dat is dan gemoedelijker. We krijgen dan vragen over De Verhulstjes of De Tafel van Vier, over onderwerpen waar de mensen mee bezig zijn. Ook als we gaan winkelen, valt dat mee, als Gert al eens mee gaat natuurlijk. (lacht)"

T-d: Gert ging vroeger regelmatig naar café ’t Visserswelzijn. Gaat hij nog altijd? Ga jij dan ook mee?

Ellen: "Hij gaat inderdaad nog regelmatig naar 't Visserswelzijn. Minder dan vroeger, toen Annie (die overleed in 2021, red.) nog het café uitbaatte. Gert leerde haar daar kennen en vroeg haar om te koken op de Evanna (de boot waar de afleveringen van Gert Late Night werden opgenomen). We gingen ook echt voor haar en we bleven dan iets eten. Varkenswangen met verse frietjes. Gert kaart daar nog regelmatig met vrienden of hij spreekt af op het terras met de mannen die in het orkest van Samson en Gert speelden. Pure nostalgie is dat dan. Ik ga nog geregeld op bezoek bij Christ, de man van Annie, hij woont naast het café."

T-d: Ellen, je hebt in een interview gezegd dat jullie favoriete restaurant in Koksijde ‘De Julia’ is. Is dat nog altijd zo? Zijn er nog andere plekken waar jullie graag naartoe gaan?

Ellen: "Van ons allebei eigenlijk. Ik ben vegetariër, dus is een visrestaurant een logische keuze. Gert eet wel vlees, maar hij lust ook graag vis. De Caricole in Oostduinkerke is ook één van onze favoriete adresjes. Hun garnaalkroketten zijn heerlijk en Gert is zot van hun stoofvlees. Ik denk zelfs dat die een 10/10 kregen van chef-kok Luc Bellings."

T-d: Kwam Gert als kind ook al naar Oostduinkerke? Of wanneer is de band met Oostduinkerke ontstaan?

Ellen: "Nee. Hij was 12 jaar toen hij voor de eerste keer de zee zag. In Blankenberge was dat. Zijn papa werkte bij de spoorwegen en het was een logische keuze om naar Blankenberge te reizen met de trein. Later toen ze Meli Park overnamen met Studio 100, kocht hij een appartement in Nieuwpoort. Toen pendelde hij in de zomer elke dag met de fiets van Nieuwpoort naar Plopsaland en zo stopte hij regelmatig in Oostduinkerke in café 't Visserswelzijn. Elf jaar geleden, toen we hier kwamen wonen, maakte hij pas kennis met Oostduinkerke. Ik ben geboren in Oostende en heb nog een horecazaak uitgebaat in Blankenberge. Ik heb dus bijna heel de kust afgereisd."

T-d: Klopt het dat je nog hebt meegewerkt aan het jongerenfestival Your’in?

Ellen: "Zijn broer organiseerde dat vroeger en het was de opvolger van Pennezakkenrock. Dat vond op verschillende locaties plaats waaronder Koksijde. Ik woon in Oostduinkerke, dus was het logisch dat ik verantwoordelijk zou zijn voor die locatie. Het was leuk om te doen."

T-d: Jullie vinden De Zeemeermin van George Grard mooier en groter dan de zeemeermin in Kopenhagen?

Ellen: "(lacht) Dat kwam inderdaad ter sprake in De Verhulstjes. De aanleiding? We waren in Kopenhagen en wilden natuurlijk het beeld De kleine zeemeermin zien. Dat viel eigenlijk een beetje tegen. Ik merkte toen op dat 'onze' zeemeermin zoveel mooier en groter is. Gert viel wat uit de lucht: "Oei, hebben wij een zeemeermin?" Hij was daar al honderden keer langsgereden zonder dat echt op te merken. Ondertussen let hij er wel op en beseft hij wat voor een mooi beeld Grard maakte."

T-d: Ellen, je bent nog met de Stienesteekers gaan garnaalvissen?

Ellen: "Klopt. Onze huishoudster Martine is lid van de Stienesteekers. Ze vroeg af en toe een paar uur verlof om te kunnen garnaalvissen, want daarvoor hang je af van het getij. Zo werd ik echt wel nieuwsgierig naar dat garnaalvissen en heb ik haar eens vergezeld. Met pak en al het water in. Het was een fantastische ervaring met een toffe bende madammen uit Oostduinkerke. En met de vangst kon ik toch een paar tomate-crevettes vullen."

T-d: Verblijven jullie nog veel in Oostduinkerke?

Ellen: "Toch wel. Ik meer dan Gert natuurlijk. Tijdens de opnames van De Tafel van Vier, van maandag tot donderdag, verblijft hij in Antwerpen. Dat is handiger naar verplaatsingen toe. In de zomer zijn we hier 2 maanden, daar kijken we alleszins naar uit."

T-d: Hebben jullie nog een gezamenlijke droom of wens?

Ellen: "Gezond oud worden, hier in Oostduinkerke, met de kinderen en hopelijk ook met wat kleinkinderen erbij die ons regelmatig komen bezoeken. Dat zou heel fijn zijn."