In de rubriek De fakkel van Koksijde draagt een inwoner het woord over aan iemand anders. De enige voorwaarde is dat hij of zij een directe link heeft met Koksijde. Eveline Wallaert kreeg de fakkel in september en gaf die door aan Johan Vanhoucke.
Tij-dingen: Leg eens kort uit wie je bent, wat je doet en waar je vandaan komt.
Johan Vanhoucke: "Ik ben Johan Vanhoucke, geboren in Veurne, maar opgegroeid in Wulpen waar mijn ouders, Marcel en Marie-Jeanne, eerst café 'De Bascule' openhielden en later de 'Bridge'. Als jonge gast moest ik in het weekend ook meehelpen in het café. Ik ben elektricien op rust en trad in de voetsporen van mijn vader Marcel. Ondertussen namen twee van mijn zonen, Jimmy en Tommy, de zaak over. Een echt familiebedrijf dus van 3 generaties oud. Samen met mijn vrouw Yolande heb ik 10 kinderen: Jimmy, Sofie, Annelies, Lobke, Tommy, Jo, Wim, Lieselotte, Famke en Lientje. Zij zorgden op hun beurt voor 22 kleinkinderen. Ik ben blij dat al mijn kinderen het goed stellen. Tijdens familiefeesten is het altijd levendig, maar voorlopig slagen we er nog in om dat bij ons thuis te doen. De meubels vliegen dan wel buiten. (glimlacht)"
Ik ga het liefst wandelen in mijn eentje.
"Mijn vrouw leerde ik kennen toen ik 15 of 16 jaar oud was. Wij woonden op de 'dijk' en zij op de 'platse'. We zijn getrouwd in Wulpen en pas dan verhuisd naar Oostduinkerke, ik was toen 21 jaar. Ons eerste huis lag aan Groendijk vlakbij Mang Vanbillemont, dat was een huurhuis. Daarna trokken we richting Hannecart. Het eerste huis dat ik kocht, was een ruwbouw die ik verder afwerkte, maar dat werd te klein voor ons kroostrijk gezin en daarom bouwde ik vlakbij (gewoon achter de hoek) een nieuw huis dat wel groot genoeg was. De plek waar ik nu woon, huis nummer 3, was oorspronkelijk bedoeld om er garages te zetten, maar er moest een woonhuis aan worden gekoppeld. Nog een anekdote. Ik volgde in het middelbaar de opleiding A2 elektriciteit. De dag dat ik afstudeerde, ben ik over de middag eerst iets gaan drinken op de markt in Veurne, dat was op een vrijdag. Tegen 13 uur was ik thuis en zat ik aan tafel met mijn vader iets te eten. Toen hij me vroeg wanneer ik ging beginnen met werken zei ik: maandag zeker? Van hem moest ik onmiddellijk beginnen, de vrijdagnamiddag nog. Congé, dat bestond toen niet. (lacht)"
T-d: Wat doe je om tot rust te komen?
Johan: "Wandelen. En dan liefst in mijn eentje. Vroeger ging ik, voor ik begon met werken, altijd een eindje lopen in het Hannecartbos, dat ligt vlak achter mijn deur. Nu hou ik het op een wandeling. Wel bijna elke dag. Hierachter door het bos en de duinen richting zee om dan langs het strand te wandelen. Liefst als er (bijna) geen volk is."
T-d: Heb je nog andere hobby’s of passies?
Johan: "Mijn grootste hobby? Mijn zonen en dochters helpen, hen af een toe een duwtje in de rug geven en de ene keer lukt dat al beter dan de andere keer. Als iedereen goed in zijn of haar vel zit, ben ik gelukkig. En muziek. Ik speel trompet in de harmonie 'Koninklijke Vrienden van de Brandweer'. Vroeger was ik voorzitter en nu ben ik nog elke week van de partij als muzikant. Eigenlijk droomde ik er als jonge gast van om muzikant te worden. Op mijn 13e ben ik gestart aan de muziekschool en dat heb ik 7 jaar gevolgd. De toenmalige directeur stond achter me, maar hij stierf plots en met zijn opvolger had ik die klik niet. Wie weet hoe het anders had gelopen?"
Mijn grootste hobby? Mijn zonen en dochters helpen...
T-d: Genieten: wat is dat voor jou?
Johan: "Luisteren naar de mensen. Wat ze zeggen, wat ze ervaren. Tijdens een wandeling of wanneer ik iets ga eten. Ik ben meer een luisteraar dan een babbelaar."
T-d: Heb je al overwogen om te verhuizen?
Johan: "Ja en nee. Heel mijn leven al ben ik op zoek naar een boom waaronder ik mij kan zetten en volledige rust vind. Voorlopig vond ik nog geen betere dan de bomen bij mij thuis. (lacht) Vroeger gingen we veel op reis naar Zuid-Frankrijk en even heb ik overwogen om naar ginder te verhuizen, maar ik ben blij dat ik het niet deed. Het is daar nu te warm."
T-d: Neem ons mee naar je favoriete plek in onze gemeente.
Johan: "Ik vind nog altijd plekjes bij, want als ik een boom zie, ben ik gelukkig. Doe mij dan maar het Hannecartbos. Je hebt daar alles: bos, duinen en je hoort de vogels fluiten. De begroeiing verandert ook voortdurend."
T-d: Voor welke boeken, muziek of sportprestaties ga je graag zitten?
Johan: "Af en toe een voetbalmatch of de koers. Wel niet fanatiek. Ik kijk alleen naar de laatste kilometers, want anders wind ik mij te veel op. Het nieuws volg ik ook op de voet, vooral de politiek."
T-d: Waar droom je nog van?
Johan: "Om op reis te gaan naar Zuid-Afrika, maar mijn vrouw ziet dat niet meer zitten. Een paar jaar terug kreeg ik een hartstilstand en de schrik zit er een beetje in. Eén van mijn schoonzonen heeft in Zuid-Afrika gewoond en hij keert nog af en toe terug. Ik wacht tot hij me meevraagt, maar voorlopig bijt die vis nog niet. (lacht)"
T-d: Tot slot. Wie krijgt De fakkel van Koksijde van jou en waarom?
Johan: "Roger Alleweireldt. Hij is een geboren Wulpenaar en hield jarenlang een kapperszaak open op de dijk in Oostduinkerke. Hij is een goede vriend van me."
