"Creativiteit en kunst vatten mijn dagelijks leven samen: als artiest, lesgever en begeleider"

Tij-dingen: Voor wie jou nog niet kent. Stel je eens voor.

Pieter Duyck: "Ik ben beeldend kunstenaar, 34 jaar en woon in Wingene. Daar vind je ook mijn atelier. Daarnaast werk ik in Wevelgem - als coördinator van het deeltijds kunstonderwijs. Creativiteit en kunst 'zijn' letterlijk mijn dagelijks leven: ik creëer zelf, ik geef les en ik begeleid mensen tijdens hun artistiek proces."

T-d: Wat moeten we weten over jouw werk?

Pieter: "Ik pin me niet vast op één techniek of materiaal. In de kern ben ik schilder, mijn grote liefde, maar mijn werk overstijgt het pure schilderen. Ik gebruik ook teken-, druk- en ruimtelijke technieken om mijn beeldtaal te verruimen. Elk materiaal heeft een eigen zeggingskracht. Mijn werk draait rond herinneringen, vergankelijkheid en de manier waarop we omgaan met verlies. Ik schilder bloemen, planten, vazen en objecten als metaforen voor wat voorbij is – maar zonder zwaarte. Ik zoek bewust naar luchtigheid, humor en schoonheid. Een bloem die verwelkt, is ook een ode aan wat ooit bloeide. De passie die ik haal uit lesgeven, beïnvloedt mijn eigen werk sterk. Net omdat ik elke dag bezig ben met materialen en techniek, blijft mijn nieuwsgierigheid groot. Ik experimenteer, combineer, en laat toe dat mijn werk zich voortdurend verder ontwikkelt."

T-d: Ik las dat je ‘creatieve teambuildings’ organiseert: hoe werkt dat concreet?

Pieter: "6 jaar terug kocht ik mijn woning, met een ruim atelier als grote troef. Omdat ik lesgaf, groeide al snel het idee om het open te stellen voor anderen. In de regio waren er al keramiekateliers, ik wilde mensen vooral laten voelen hoe fijn tekenen en schilderen zijn. Zo begon het. Hoe ze vertragen, loskomen van hun werk en samen creëren. Vaak zie je hoe iemand die eerst zegt “ik kan dat niet” opgaat in het proces en trots naar huis gaat. Pure magie."

"Een tijdje geleden gaf ik 'Sip & Paint' tijdens een vrijgezellenfeest. De deelnemers hadden weinig vertrouwen in hun eigen capaciteiten, maar stapten allemaal enthousiast buiten. Met een prachtig werk. Dat bevestigt voor mij de kracht van kunst: het maakt mensen trots, zorgt voor verbinding en ontspanning.

Daarnaast geef ik ook workshops, op maat of op verplaatsing, bij organisaties, voor verenigingen of bedrijven. Op donderdagavond is er steevast 'vrij atelier' bij mij thuis: geen groepslessen, maar begeleiding op maat - volgens tempo en interesse. Tussendoor geef ik workshops, meer dan tekenen en schilderen. We hebben al gevilt, gedrukt, kerstkaarten gemaakt, geborduurd, macraméhangers ontworpen... Die technieken duiken vaak ook op in mijn eigen werk. Het is een voortdurende kruisbestuiving."

T-d: ‘Wilting Memories’ is de titel van de tentoonstelling: kan je daar een woordje uitleg bij geven?

Pieter: "De titel verwijst naar het spanningsveld tussen herinnering en vergankelijkheid. Het 1e woord betekent verwelken, maar ook transformeren. Net zoals bloemen verwelken en een nieuwe vorm aannemen, veranderen herinneringen doorheen de tijd. In mijn werk probeer ik dat proces zichtbaar te maken: het bewaren én het vervagen van wat was. De schilderijen tonen vazen, bloemen en objecten. Ze verwijzen naar verlies, maar ook naar veerkracht en schoonheid." Er zit altijd een zekere zachtheid in mijn beelden, soms zelfs een glimlach. Voor mij is Wilting Memories geen droevig thema, maar een ode aan de kwetsbaarheid van herinneringen – en dat we ze telkens kunnen herschrijven.

T-d: Exposeer je vaak?

Pieter: "Ik probeer mijn werk zo vaak mogelijk te tonen, bij groepstentoonstellingen of solo. Voor mij is het belangrijk om mijn kunst af te stemmen met het publiek: elk werk krijgt pas écht betekenis dankzij de toeschouwer. Galerie Welnis is daarvoor een fijne plek: er is geen commerciële druk."

"Daarnaast exposeer ik ook regelmatig in mijn eigen atelier. Voor wie er niet genoeg van krijgt: in Sint-Idesbald vind je een selectie van mijn werken Yes Art-Store in de Strandlaan. Ik kijk er ook altijd naar uit om nieuwe plekken te ontdekken waar ik kan exposeren. Soms is dat een uitdaging, maar het hoort erbij."

T-d: Is er ondanks je jonge leeftijd al een soort evolutie tussen de beginnende Pieter en de Pieter Duyck van vandaag?

Pieter: "Zeker. Kunst evolueert, groeit en verandert voortdurend, net als ikzelf. Bij mijn vroege werk lag de nadruk vooral op vorm en techniek: het zoeken naar een eigen beeldtaal. Nu is mijn werk intuïtiever, ik durf meer los te laten. De diversiteit in mijn beeldtaal werd groter: ik gebruik meer materialen, experimenteer vrijer, en ik durf meer. Inhoudelijk bleef ik altijd dicht bij mezelf, maar de thema’s werden intiemer. Ze raken dichter aan mijn persoonlijke ervaringen. Tegelijk leerde ik luchtigheid en humor te integreren, ook bij zware thema's. Mijn werk is nu menselijker– en eerlijker."

T-d: Heb je een link met onze gemeente? Leg uit.

Pieter: "De liefde bracht me naar de kust, of misschien vond de kust mij. Mijn man komt uit Sint-Idesbald en dat zorgde ervoor dat ik hier vaak ben. Mijn schoonouders wonen op een boogscheut van het strand. Mijn schoonmoeder Dominique werkt bij de dienst Toerisme. De zee geeft me rust. Een strandwandeling, de zon zien zakken, uitwaaien: momenten van reflectie die ik koester. Begin dit jaar gaf ik in een lezing bij Door-Leven (expertisecentrum in rouw en verlies, in Oostduinkerke). Over hoe kunst en rouw hand in hand gaan. Dat leidde tot mijn tweede deelname aan Cabin-Art, een prachtig initiatief dat kunst letterlijk in de duinen plaatst. De kust is voor mij dus niet enkel een plek van ontspanning, ook een bron van inspiratie en verbinding."

T-d: Nog iets dat je zeker graag wil delen met onze lezer?

Pieter: "Mijn werk nodigt uit tot een gesprek. Over dingen die niet altijd gemakkelijk in woorden uit te drukken zijn: rouw, verlies, koesteren van wat voorbij is. Rouw is geen fase die je even doormaakt, het is een proces dat verweven zit in het leven. Kunst kan helpen bij het verwoorden of 'verbeelden'. Wie de expo in de herfstvakantie miste, krijgt een herkansing in de kerstvakantie. Ik hoop dat mensen even vertragen opnieuw kijken naar wat waardevol tijdens mijn expo Wilting Memories."

T-d: Hoe blik je terug op de expoweek (de herfstvakantie)?

Pieter: "Met een voldaan gevoel. Het was een intense, maar prachtige week. Er kwamen veel bezoekers langs, sommigen toevallig, anderen bewust en er ontstonden spontane gesprekken over verlies, herinnering en schoonheid. Dat zijn de momenten waarop ik voel dat mijn werk mensen raakt. Het is ook fijn om te zien hoeveel mensen de weg vinden naar lokale kunst. Dit geeft de bevestiging: dit is waarom. Om te delen, te verbinden en om even stil te staan bij (de kwetsbaarheid van) het leven."

T-d: Wat wil je nog meegeven met onze lezer? Heb je een link met Koksijde?

Pieter: "Ik wil dat mensen genieten van mijn werk. Dat ze stilstaan, kijken, zich verwonderen. Kleur speelt een grote rol, het biedt troost, roept warmte op en maakt herinneringen los. Het is de liefde die me naar zee bracht. Mijn man komt uit Sint-Idesbald, vandaar dat ik hier vaak rondloop. Begin dit jaar gaf ik even verderop een lezing bij Door-Leven (expertisecentrum over rouw en verlies, red.). Over hoe kunst en rouw hand in hand kunnen gaan. En dat leidde tot mijn 2e deelname aan Cabin Art. Van kruisbestuiving gesproken."