"De boekvoorstelling geeft me de kans om extra smeuïge details over de Bourgondiërs te vertellen"

MORS is het tweede boek van Rob Kindt. Hij publiceerde in 2021 al een boek over Ingelmunster tijdens de Eerste Wereldoorlog: De Zeis van den Duits. Op 13 september stelt Rob zijn boek voor in de bib, maar Tij-dingen kon hem nu al strikken voor een gesprek.

Tij-dingen: MORS is een fictief verhaal, maar wel gebaseerd op historische gebeurtenissen?
Rob Kindt: "Dat klopt. MORS heeft een historisch verhaal als basis dat het leven schetst van de familie d’Etampes, naaste medewerkers aan het hof van Filips de Goede en Isabelle van Portugal. Het is een Ikarosverhaal: ze leven op de hoogste toppen van de maatschappij van toen, maar belanden in het diepste dal. Een diepmenselijk verhaal dat ook iemand als wielrenner Frank Vandenbroucke beleefde. In MORS komen de personages tot leven, ze praten met elkaar of gaan in interactie. Hun leven vertoont extreme uitwassen en dan vraag je je af wat zoiets doet met een mens, hoe hij of zij daarop reageert. Die verklaring zoek ik in een fictieve krimi met drie moorden en een onverwachte ontknoping. Die is netjes afgescheiden van het historisch verhaal door de krimi te situeren in het laatste half jaar van het leven van het hoofdpersonage, gravin Jacqueline d’Ailly, de echtgenote van graaf Jean d’Etampes."

T-d: De Bourgondiërs waren gekend voor hun luisterrijke feesten, vond je daar veel info over terug?
Rob: "Aan MORS ging zes jaar bronnenonderzoek vooraf, met voorop drie Franse doctoraten die alle uitgaven van de hertogen nauwkeurig beschreven. Voeg daar de twee voornaamste kroniekschrijvers van toen bij en je krijgt een schat aan gegevens. MORS beschrijft dankzij hen in detail het fameuze Banket van de Fazant uit 1454, het grootste feest dat hertog Filips ooit gaf en waar de familie d’Etampes een belangrijke rol speelde. Dan heb je ook nog het huwelijk van Jean en Jacqueline in 1436, integraal betaald door de hertogen. De cover is een schilderij dat Marnix Beirlandt maakte voor dit boek. Het kleed van de dame op de cover is hetzelfde kleed dat ze droeg op het openingsfeest van dit huwelijk."

T-d: Er hangt een Koksijds tintje aan je boek: een voorwerp dat je zag in het Abdijmuseum?
Rob: "Dat voorwerp staat prominent op de cover: het wapen dat een belangrijke rol speelt in de krimi. Het is een couillette, een klootjesdolk of nierdolk, zoals sommigen het Franse woord meer schroomvol vertalen. De couillette komt uit de collectie van het abdijmuseum en paste perfect binnen het verhaal. Daarom kreeg die een belangrijke rol."

T-d: Je bent ook K-ambassadeur. Je hebt dus een goede band met onze gemeente?
Rob: "Uiteraard. En die band wordt alsmaar sterker. Mijn echtgenote en ik huurden hier voor het eerst een vakantieverblijf zo’n veertig jaar geleden. Vijf jaar geleden kochten we een appartement en zo raken we steeds meer gehecht aan Koksijde. Dit is nu eenmaal een plek waar je niet anders kan dan je jeunen. Me kandidaat stellen om K-ambassadeur te worden, was een logische stap. De belangstelling voor geschiedenis en erfgoed was er altijd al en dus wilde ik me inzetten voor de uitzonderlijke site van de Duinenabdij. Het voelde goed om in mei mijn diploma te krijgen en nu kijk ik uit naar het tweede jaar van mijn opleiding, meer specifiek over de abdij en het erfgoed van Koksijde."

T-d: Op 13 september stel je jouw boek voor in onze bibliotheek. Kijk je daar naar uit?
Rob: "Als je een boek schrijft, dan doe je dat in de hoop dat het veel lezers krijgt. Ik kijk er dus zeker naar uit om het verhaal van dit boek te vertellen. De nadruk zal liggen op de making off, het verhaal van hoe dit boek ontstaan is en dat geeft me de kans om extra smeuïge details over de Bourgondiërs te vertellen. Zaken die het boek niet haalden." De kans krijgen om dit hier te doen, de leuke samenwerking met de gemeentelijke diensten, ik jeun me nog maar eens in Koksijde."

T-d: Wat is jouw favoriete plek in Koksijde?
Rob: "Goh, dat is een moeilijke, er zijn er nogal wat. Laat me toch maar kiezen voor Ten Bogaerde. Je proeft er de aanwezigheid van de abdij, je hebt het fantastische aanbod rond Georges Grard, er is dat weidse uitzicht met duinen in de verte en de nabijheid van de luchtmachtbasis, je hebt er met Mondieu een mooi voorbeeld van de Koksijdse gastronomie en je kan nu ook lekker pleisteren bij de huisbrouwerij. Ten Bogaerde biedt, naast de zee, een mooie samenvatting van wat Koksijde zijn bezoekers voorschotelt. Laat dit ook meteen een antwoord zijn op de vraag of ikzelf een Bourgondiër ben."

T-d: Zou je graag in de tijd van de Bourgondiërs hebben geleefd?
Rob: "Ik vrees van niet. Ik hoor niet bij de bevoorrechte klasse van de personages uit MORS, voor wie het leven weelderig kon zijn. Maar hun leven bestond ook maar al te vaak uit politiek gekonkelfoes en ongenadig intrigeren, wat het echt wel hard maakte. Vraag het maar aan de familie d’Etampes. Voor de gewone man was het toen op alle vlakken zeker minder leuk dan nu."

T-d: Ben je zelf een Bourgondiër?
Rob: "Ja dus. In de zin van een genieter, die net zo goed gastronomie en Sint-Idesbald in zijn vloeibare vorm kan smaken als cultuur en erfgoed. Mijn antwoord op de vraag naar mijn favoriete plek, de site Ten Bogaerde, vat dit mooi samen."

T-d: Bart van Loo schreef met De Bourgondiërs een internationale bestseller. Merk je daardoor ook meer belangstelling voor jouw boek?
Rob: Niet echt. Het boek van Bart Van Loo is een historisch boek, MORS is een roman, de invalshoek is dus helemaal anders. Van Loo wil een algemeen beeld geven van de tijd van de hertogen, ik mik op het levensverhaal van een voor die tijd relevante familie."

T-d: Staat er al een volgend boek op de planning?
Rob. "Misschien wel. Een nieuwe historische roman die zich afspeelt eind zestiende eeuw, in de tijd dat de monniken de abdijsite verlieten om een nieuw onderkomen te vinden in Ten Bogaerde. Iemand die net als ik vanuit Ingelmunster in Koksijde terecht kwam, en hier abt werd, zou de centrale figuur kunnen worden. Maar de research hiervoor moet ik nog opstarten. Nog niet voor meteen dus. (glimlacht)"