De fakkel van Koksijde: Pierre Dalle

Tij-dingen: Leg eens kort uit wie je bent, wat je doet en waar je vandaan komt.

Pierre Dalle: "Ik ben geboren in Oostende op 23 mei 1949 en groeide op in Lombardsijde. In 1968 deed ik mijn legerdienst bij de zeemacht en voer 8,5 maanden op de mijnenveger M933 Koksijde. In 1973 trouwde ik met Nadine Bedert uit Oostduinkerke en kwamen we in Oostduinkerke wonen (eerst in de Groene Spechtstraat, later in de Polderstraat). Samen kregen we een zoon: Peter, hij trouwde met Mieke. Ondertussen heb ik twee kleindochters, Amy en Steffi en een achterkleinkind, Jules. Na mijn schooltijd werkte ik als lasser bij NV Soetaert in Westende. Mijn carrière bij gemeente Koksijde begon in 1988, in 1994 groeide ik door tot dienstchef van de technici en dat deed ik tot mijn pensioen in 2012."

T-d: Je was ook actief als vrijwilliger bij de brandweer?

Pierre: "Dat klopt. Ik was 25 jaar actief bij de brandweer van Oostduinkerke, maar door hartproblemen zwaaide ik af in 2000. Ik was ook lang voorzitter van het feestcomité van de brandweer. Alles lukte toen, iedere activiteit lokte volk. In 1974 legde ik samen met Werner Tyteca en André Declerck mijn examen af bij de West-Vlaamse brandweerschool. Dat was nog het prille begin van de professionalisering. Voordien moest je maar twee dingen kunnen bij de brandweer: blussen en pinten drinken, examens bestonden toen nog niet."

T-d: Over je creaties werd altijd gesproken. Je haalde ook eens de nationale pers?

Pierre: "Dat was met de polemiek die ontstond rond Flor Kos. Paardenvisser Mang Vanbillemont diende als inspiratie voor dat beeld en hij had altijd een sigarettenpeuk in zijn mond. Dat beeld dus ook. Dat was niet naar de zin van de eigenaar van de website Koksijde.nu en hij startte een polemiek rond die sigaret en wilde die vervangen door een grassprietje, net als Lucky Luke. Die paardenvisser moesten we toch datzelfde weekend weghalen, maar dat wist hij natuurlijk niet. In de plaats heb ik toen een geknoopte sigaret geplaatst met de tekst: Is 't nu.wel? VTM en Focus/WTV kwamen daar toen op af. In 2006 was dat."

T-d: Wat doe je om tot rust te komen?

Pierre: "In mijn tuin werken. Ik kom ook tot rust wanneer ik een paar uur in mijn ligzetel omhoog kijk naar de sterren en voorbijvliegende satellieten. Ik heb ook een telescoop, die kreeg ik als bedanking toen ik het huis van één van mijn kleindochters renoveerde."

T-d: Heb je nog andere hobby’s of passies?

Pierre: "Ik maakte vroeger altijd grote figuren in papier-maché, vooral voor de garnaalstoeten. Toen ik met pensioen ging, kreeg ik van de dienst Toerisme een kist met gereedschappen om te boetseren en sindsdien ben ik niet meer te stoppen. Meestal geef ik die kunstwerkjes weg. Ik maak graag naaktmodellen, maar dan zonder model. (lacht) Elk jaar maak ik ook iets voor mijn kleindochter die 't Dunehof uitbaat. Dit jaar was dat een paashaas van 1,64 m groot. Ik maakte ook al beelden van Sylvester Stallone en paardenvisser Günther Vanbleu."

T-d: Genieten: wat is dat voor jou?

Pierre: "In mijn zelfgemaakte loungeset zitten met familie of vrienden, de BBQ aansteken en een koude Grimbergen drinken. Als ik de straat oversteek, stap ik in de Oostvoorduinen en dan besef je waarom mensen naar de kust komen. We wonen hier zo goed in onze paardenvissersgemeente."

T-d: Heb je al overwogen om te verhuizen?

Pierre: "We hebben hier alles wat we willen: de zee, de duinen en bomen in alle straten. Ik blijf hier tot het einde. Ik maakte het kunstwerk Handen voor de strooiweide op de begraafplaats van Oostduinkerke. Als ze me daar uitstrooien en de wind blaast in zuidzuidoostelijke richting, dan vlieg ik misschien terug naar huis."

T-d: Wat maakt onze gemeente uniek?

Pierre: "De paardenvissers. Je moet het maar doen: de koude, wind en regen trotseren, je paard optuigen en naar het strand rijden. Daar vissen in soms woelige wateren, garnalen kuisen en dan terug naar huis om die te koken. Het gebeurt regelmatig dat er meer paardenvissers dan garnalen zijn. Proficiat aan de (jonge) mensen die de paardenvisserij levend houden. Het is niet te schatten hoeveel toeristen dit aantrekt."

T-d: Voor welke boeken, films, muziek of sportprestaties ga je graag zitten?

Pierre: "Boeken zijn niet mijn ding, maar een goeie wraakfilm zie ik zitten. Genre John Wick. Ik volg ook alle wielerwedstrijden: de klassiekers en de Tour de France. En voetbal volg ik ook. Ik ben fan van Club Brugge natuurlijk."

T-d: Wat vind je de belangrijkste evolutie van de laatste jaren?

Pierre: "Communicatie. In mijn kinderjaren was er in onze straat één huis met een telefoonaansluiting, nu hebben we er één in elke broekzak."

T-d: Neem ons mee naar je favoriete plek in onze gemeente.

Pierre: "Buiten het seizoen meewandelen met een paardenvisser langs de laagwaterlijn."

T-d: Waar droom je nog van?

Pierre: "Nog een paar jaar gezond blijven en genieten met familie en vrienden."

T-d: Tot slot. Wie krijgt De fakkel van Koksijde van jou en waarom?

Pierre: "Ik ken veel mensen, maar ik geef de fakkel – letterlijk en figuurlijk – door aan mijn zoon Peter. Hij treedt niet graag op de voorgrond, maar het is een groot kunstenaar. Als je ziet hoe hij de creaties voor de kerstverlichting of de wagens voor de Garnaalstoet afwerkt, dan nam hij zeker de fakkel van mijn vroegere werk over."