Elk jaar herdenken we tijdens Allerheiligen en Allerzielen de mensen die gestorven zijn en ons dierbaar waren. Daarvoor trekken we massaal naar begraafplaatsen. Grafstenen, kruisen en zerken markeren de plek waar onze overledenen liggen. Ze bieden niet alleen een plaats om te rouwen, maar zijn soms ook een statement om het belang van de overledene te tonen.
De oudste grafmonumenten dateren uit de oudheid. De bekendste zijn natuurlijk de imposante grafmonumenten die de Egyptenaren bouwden voor hun farao's.Ook in Koksijde-Dorp vind je opmerkelijke graven. De redactie koos er een paar voor je uit.
Je vindt het graf van Leopolduslinks van de ingang van de Sint-Pieterskerk, vlak achter het haagje. Hij werd geboren in Koksijde op 25 augustus1831 en overleed hier op 6 januari 1887.
De familie Vierval was afkomstig uit Noord-Frankrijk. Ze kwamen naar de Belgische kust als tolbeambten in dienst van de Franse regering. Louis Vierval huwde in 1867 met winkelierster Sophia Amelia Lammerant. Zij werd geboren in Sint-Rijkers (Alveringem) op 27 december 1841 en overleed op 3 juni 1910 in Koksijde.
Louis Vierval was op veel vlakken actief in onze gemeente: hij was lid van de kerkfabriek en ontvanger van het Bureel van de Weldaad (het huidige Sociaal Huis, red.). Het echtpaar Virval-Lammerant, dat kinderloos bleef, baatte in de Kerkstraat een bakkerij en kruidenierswinkel uit. Ze waren onder de indruk van de armoede van de Koksijdse bevolking waardoor ze optraden als weldoeners.
In 1883 liet het echtpaar een kapel oprichten: de Onze-Lieve-Vrouw-troost-in-Noodkapel. Die kapel staat nu nog altijd in een zijstraat van de Kerkstraat. De kapel werd kosteloos overgenomen door het gemeentebestuur van Koksijde.
Zijn graf is één van de oudste graftekens op het kerkhof van Koksijde-Dorp. Petrus werd geboren in Nieuwpoort op 25 april 1803 en overleed in Koksijde op 27 juni 1884.Tot ongeveer 1950 werd de arduinen grafzerk bekroond met een ijzeren kruis waarop twee biddende engelen staan. Dat kruis werd toen verplaatst naar het noordoostelijke deel van het kerkhof. Waarom? Dat blijft een raadsel. Het grafteken verloor veel van zijn karakter en valt daardoor minder op tussen de andere grafmonumenten.Eén jaar voor zijn overlijden startte pastoor Foqueur met het ontwerp van zijn eigen gedenksteen. Oorspronkelijk bevond die gedenksteen zich in het priesterkoor van de kerk. In 1883 bracht men de witte granieten gedenksteen aan de noordelijke binnenmuur aan. Zijn wens om op het noordelijk deel van het kerkhof ter hoogte van het Onze-Lieve-Vrouw-altaar te worden begraven, werd zo ingewilligd.
Petrus Foqueur was de zoon van een rijke aannemer uit Nieuwpoort. Voor hij pastoor werd van de Koksijdse Sint-Pietersparochie, was hij al onderpastoor van de Veurnse Sint-Walburgaparochie. Petrus Foqueur kwam voor twee derden tussen in de bouwkosten van de neogotische Sint-Pieterskerk. Daarna bekostigde hij de bouw van de pastorie, een schoollokaal, twee biechtstoelen, een kerkorgel en één van de drie kerkklokken. Petrus aanbad vooral Onze-Lieve-Vrouw en daarom richtte hij in de kerk een altaar op ter ere van haar. Na zijn dood schonk hij zijn bezittingen aan de kerk.
Als zoon van Petrus Rathé en Isabelle Hoornaert zag Joannes het levenslicht op 7 september 1791. Hij stierf op 8 december 1857. Joannes was landbouwer van beroep en huwde in 1824 met Regina Vanhoutte (Veurne, 1799-1834). Na het overlijden van zijn vrouw huwde Joannes een tweede keer met de 20-jarige Amelia Demaziere (Adinkerke, 1828-1914). Zij kregen samen vijf kinderen onder wie de latere burgemeester Hyppolitus Arsenius. Sinds 1 oktober 1828 pachtte de Koksijdse schepen Joannes Rathé de abdijhoeve Ten Bogaerde.
Jozef Rathé was de zoon van burgemeester Hyppolitus Arsenius. Hij werd geboren op 21 augustus 1892 en stierf op 14 februari 1941. Jozef was jarenlang schepen van de gemeente Koksijde. Daarnaast was hij ook schatbewaarder van de kerkfabriek en voorzitter van de Commissie voor Openbare Onderstand (het vroegere OCMW, red.). Jozef Rathé was gehuwd met Zoé Druwé.
Wil je weten wie er op welke plaats zijn of haar laatste rustplaats heeft?
Tijdens de erfgoedwandeling Herinneringen aan een rijk verleden sta je stil bij een reeks graven waarvan de architecturale schoonheid en levensverhalen van de overledenen je niet onberoerd laten. Evy Van de Voorde maakte een inventaris van het funerair erfgoed in onze gemeente. Koksijde, tuinen van eeuwige rust is een overzicht van burgerlijke en militaire begraafplaatsen, kerkhoven, ereparken, gedenktekens en monumenten. Te koop bij de dienst Toerisme. Wist je dat we de rustplaats van onze overledenen in kaart hebben gebracht? Neem een kijkje op www.koksijde.be/geoloketbegraafplaatsen en ontdek er alles over. Je vindt er ook andere (digitale) erfgoedwandelingen.