Volgens zijn eigen website is Jens Bouttery drummer-componist. Maar Jens staat vooral bekend als creatieve duizendpoot en talentvol uithangbord van Koksijde.
Samen met Lennart Heyndels vormt hij de energieke liveband Hi Hawaii. In het voorjaar lanceerden ze hun eerste album The List. De jonge dertiger is intussen uitgeweken (na 13 jaar Brussel) naar Rotterdam. Dankzij ouders Johan en Frieda is Jens nog af en toe te vinden in onze gemeente. Een gesprek.
Tij-dingen: Voor de mensen die je niet kennen, hoe zou je je muziek omschrijven?
Jens Bouttery: "We spelen catchy popsongs die gemakkelijk in de mond liggen, met een vleugje zelfrelativering en een dosis existentiële humor of dramatiek. We houden ons niet aan de gangbare radiosongregels. Er is ruimte voor improvisatie en dat zorgt voor meer diepte. Zeker live komen we tot zo tot een frisse uitkomst."
T-d: In het voorjaar lanceerden jullie een eerste cd, The List – ben je tevreden met het resultaat?
Jens: "Absoluut. We brengen deze plaat als band uit, maar voor mij is het een heel persoonlijk album, omdat ik de songs voornamelijk zelf schreef. Als er zoveel van jezelf in zit, ben je extra kritisch en blijf je eindeloos puzzelen. Ik heb er dus lang genoeg aan gewerkt en het voelt heel fijn om dit los te laten. Er zijn een paar jaar overheen gegaan en ook corona zorgde voor vertraging. We hadden de keuze tussen de plaat uitbrengen tijdens de lockdown of straks verdrinken tussen de releases."
Thuis spelen geeft altijd een warm gevoel en dat is leuk.
T-d: Hoe kijk je terug op de reacties? Op Klara staat lovend dat The List een staalkaart is van jullie muziek. Frisse popsongs, instrumentale experimenten en filmische passages wisselen elkaar af – leuk?
Jens: "Ja, Klara is fan! Dat doet deugd om te horen en de beschrijving klopt. StuBru vond onze ode aan de hoofdstad Bruxelles ook leuk. Maar de tofste reacties krijg ik in mijn mailbox. Het is waanzinnig als mensen je gevoelens herkennen, de details uit je muziek halen en luisteren naar je werk."
T-d: Tien jaar terug, in 2011, won je de Toots Thielemans Award van het K. Conservatorium in Brussel. Was dat je doorbraak?
Jens: "De award was een heel fijne schouderklop en betekende een forse duw in de rug. Maar het project waarvoor ik deze award kreeg, stond eigenlijk al klaar om mee rond te touren. Voor de buitenwereld lijkt dat een doorbraak, maar artiesten leggen altijd een hele weg af, voor en na, waardoor het voor ons niet per se zo aanvoelt. Het blijft in elk geval keihard werken. Gelukkig geniet ik nog elke dag."
T-d: In 2016 was je te gast in het CasinoKoksijde met Triggers & Tresholds. Is het leuk om ‘thuis te spelen’?
Jens: "Thuis spelen geeft altijd een warm gevoel en dat is leuk. Gek genoeg bezorgt dat me extra zenuwen, want je hebt een specifieke band met veel mensen uit het publiek. Sommigen zagen je opgroeien of je ontmoet mensen die je al jaren niet meer hebt gezien. Ik stond nochtans al voor hetere vuren en toen had ik minder last van de zenuwen. Anderzijds hou ik ervan om die zenuwen te voelen: een reden te meer om nog eens te langs te komen! (lacht)"
T-d: Wat is je link vandaag nog met Koksijde, als geboren local?
Jens: "Pa en ma beschikken nog altijd over het leukste vakantiehuis aan zee. En er gaat niets boven de verse garnalen of visjes van onze Westkust. Het blijft ook fascinerend om plekken uit m'n jeugdjaren te herontdekken met mijn tweeling. Echt veel kan ik hier niet zijn, maar Koksijde blijft een fijne plek om naar terug te keren, een frisse neus te halen en je hoofd leeg te maken."
T-d: Wat is je favoriete plekje in onze gemeente?
Jens: "Het strand en de duinen bewaren vele mooie herinneringen. Daar kan niets anders aan tippen."
T-d: Hier ben je bekend als zoon van Johan Bouttery (muzikant, auteur Samsonrock) en Frieda Vanslembrouck (woordkunstenares). Inspireerden zij jou?
Jens: "Ik kan niet ontkennen dat zij mijn parcours mee bepaald hebben. Grappig genoeg gebeurde dat nooit bewust. Meer zelfs, mijn vader wilde mij geen les geven toen ik al drumles kreeg van een andere leraar. Natuurlijk vond ik wel mijn eigen weg – gevoed door totaal andere bronnen. Maar de ondersteuning van mijn ouders, die altijd uitgaan van de passie voor je vak, is absoluut een inspiratiebron en een belangrijke drijfveer."
T-d: Ze zijn trots op jouw parcours?
Jens: "Ja, dat durf ik wel zeggen. Ik besef ook, nu ik vader ben geworden van een tweeling, dat het onmogelijk is om die fierheid voor je eigen kind te onderdrukken."
T-d: Waar droom je nog van?
Jens: "Allereerst, onze The List met uitgebreide band (The Extensions) voor een livepubliek spelen. Toen we speelden op de livestream in de Ancienne Belgique, voelde het als een verre droom dat er opnieuw publiek in de zaal zou zitten. Deze droom wordt straks gelukkig werkelijkheid. De zomer ziet er nog onduidelijk uit, maar er zullen zeker concerten plaatsvinden. En dat worden knallers."
T-d: Heb je nog een boodschap voor onze lezers?
Jens: "Tzit meschien ol efkes teegn, mo tgo nie mi lange duern. Me gon e priksje steekn en voe dajet e geweetn, zieme were toope ant dansn, drinkn, piepern en knuffeln toet hat in'nacht, toetammet biekans zien verheetn."
De tofste reacties krijg ik in mijn mailbox. Het is waanzinnig als mensen je gevoelens herkennen.
Foto rechts: ©Alexander Popelier
