Elouise Calcoen (23) zwaait binnenkort af als Mieke Garnaal. Samen met haar eredames blikt ze terug op een turbulent mandaat van twee jaar.
Tij-dingen: Het was een speciale periode om Mieke Garnaal te zijn. Hoe blik je terug?
Elouise Calcoen: "Met een dubbel gevoel. In het begin was het een superervaring. Maandelijks waren we twee keer aanwezig op evenementen als vertegenwoordiger van Koksijde. Een persoonlijk hoogtepunt was de Duinencross in 2019: ik mocht de zegebloemen overhandigen aan Mathieu van der Poel. Ik droomde er stiekem al een tijdje van om eens bloemenmeisje te zijn na een wielerwedstrijd. En plots was daar corona, een fikse domper. Er volgden wel nog enkele officiële momenten in beperkte kring zoals de Bloemenmarkt of mijn heraanstelling, maar dan zonder die leuke drinks achteraf. Ik ben wel blij dat ik Mieke was tijdens de Garnaalfeesten van 2019. Een onvergetelijk moment."
Ik ben trots dat ik Mieke Garnaal was tijdens de zeventigste Garnaalfeesten
T-d: De Garnaalstoet gaat weeral niet door. Wat betekent dit voor Oostduinkerke?
Elouise: "Ik vind dat heel jammer. Vorig jaar vond er een ministoet plaats, maar dat is niet hetzelfde. Voor mijn opvolger vind ik het ook erg. En voor de betrokken verenigingen. Dit heeft een impact op de Oostduinkerkse gemeenschap. Gelukkig kunnen we positief vooruitblikken naar 2022."
T-d: Hoe ben jij in de wereld van garnalen terechtgekomen?
Elouise: "Van kinds af ga ik naar de stoet. Ik rij al paard sinds ik peuter ben en ik ben ook al zes jaar samen met paardenvisser Gregory Debruyne."
T-d: En plots was je dan Mieke Garnaal?
Elouise: "Vroeger was het zo dat je kandidaat moest zijn om hiervoor in aanmerking te komen. Mijn aanstelling is heel natuurlijk verlopen. Ook mijn twee eredames (Katrien Terryn en Celeste Vandersteene) hebben een relatie met een paardenvisser. Dus eigenlijk hadden de paardenvissers weinig andere keuze (lacht). Ik vind het wel een eer dat wij het trio waren tijdens de zeventigste editie."
T-d: Wat wordt er verwacht van een Mieke Garnaal?
Elouise: "Dat we aanwezig zijn om de paardenvisserij en onze gemeente in de kijker te zetten. We doen dit supergraag. En meer dan dat: zelfs tijdens de Sint-Hubertusfeesten of als de paardenvissers in zee gingen, waren we er bij - mét ons lint."
T-d: Ben je zelf een krak in garnalen pellen?
Elouise: "Eerlijk gezegd: niet echt. Zeker als ik mijn vaardigheden vergelijk met de mémé van Gregory. Zij pelt één kilogram garnalen in maximaal twintig minuten. Ik eet ook te veel garnalen tijdens het pellen (lacht)."
T-d: Heb je nog iets dat je écht graag zou willen?
Elouise: "Ik had het graag anders gezien, maar de situatie is wat ze is. Ik blik met trots terug en ben dankbaar voor alle boeiende ontmoetingen. En ik ben blij dat ik mijn kroontje mag doorgeven aan een waardige opvolger."
T-d: Wat is jouw favoriete plek in Koksijde? En waarom?
Elouise: "De zee natuurlijk. Ik werk als onthaalouder voor Lokaal Bestuur Koksijde en ik kom vooral tot rust aan Groenendijk. Bijna dagelijks ben ik er te vinden. Ofwel met de hond of met Gregory en zijn paard. Ons tweede paard is helaas gestorven, want ik zou graag ook de stap zetten naar de paardenvisserij."
