Majoor Kristof Dorné is sinds december van vorig jaar zonecommandant van Brandweer Westhoek. Kristof verdiende eerst zijn strepen als brandweerman en groeide verder door. Hij maakte ook al een uitstekende indruk als waarnemend zonecommandant.
Tij-dingen ging virtueel langs bij de rasechte Oostduinkerkenaar.
Tij-dingen: Stel je eens kort voor.
Kristof Dorné: “Ik ben de zoon van Maurice (ere-sergeant-majoor bij de brandweer van Oostduinkerke) en Lucienne Provoost. Ik ben getrouwd met Eveline en heb een dochter van 15 jaar: Noa. Sinds 1 april ben ik waarnemend zonecommandant en vanaf dit jaar ben ik aangesteld voor zes jaar als zonecommandant van Brandweer Westhoek (Alveringem, De Panne, Diksmuide, Heuvelland, Houthulst, Ieper, Koekelare, Koksijde, Kortemark, Langemark-Poelkapelle, Lo-Reninge, Mesen, Nieuwpoort, Poperinge, Veurne, Vleteren, Wervik en Zonnebeke). Ik moest hiervoor slagen voor assessmentproeven en een managementproject voorstellen.”
T-d: Wat houdt de (nieuwe) job in?
Kristof: “Als zonecommandant ben je eindverantwoordelijke voor de leiding, organisatie en het beheer van de hulpverleningszone. Ik doe het strategisch beleid op inhoudelijk en uitvoerend vlak. En dat geldt voor alle facetten van de veiligheidsketen zoals risicobeheersing, preventie, preparatie (vorming, training en opleiding), de operationele inzet en de nazorg (debriefing en psychosociale ondersteuning). Ik sta onder leiding van de zoneraad (de achttien burgemeesters), het zonecollege en de voorzitter. Ten slotte ben ik operationeel inzetbaar en moet ik grootschalige interventies en noodsituaties coördineren.”
T-d: Hoe lang ben je al brandweerman? Op welke post ben je begonnen?
Kristof: “Mijn vader was brandweerman en als hij van dienst was, ging ik vaak met de fiets kijken wat er aan de hand was. Na een hevige brand in 1992 reed ik naar huis en diende ik mijn aanvraag in. Op 10 juni van datzelfde jaar werd ik aangesteld als stagiair-brandweerman in de post Oostduinkerke. Ik volgde veel cursussen en groeide door. In 2006 werd ik postoverste en drie jaar later werd ik aangesteld tot kapitein-dienstchef van de posten Koksijde-Oostduinkerke. In 2015 kwam de brandweerhervorming en sindsdien spreken we over de hulpverleningszone Brandweer Westhoek. In die zone groeide ik door tot regiodirecteur van de posten De Panne, Koksijde, Oostduinkerke, Nieuwpoort en Veurne. Tot juni 2019 voerde ik deze functies uit als vrijwilliger naast mijn vaste job, als Plant Verantwoordelijke bij Connect Group in Ieper.”
De brandweer is altijd een groot hoofdstuk geweest in mijn leven. Ook mijn vrouw komt uit een brandweerfamilie.
T-d: Wat betekent deze job voor jou persoonlijk, professioneel en privé?
Kristof: “Noem het een passie. De brandweer is altijd een groot hoofdstuk geweest in mijn leven. Ook mijn vrouw komt uit een brandweerfamilie. Zij is de sterke vrouw naast mij. De brandweer is een familie en je eigen gezin maakt daar ook deel van uit. Het meeste voldoening krijg ik als we iemand bijstaan die het moeilijk heeft. Dat kan een brand of een verkeersongeval zijn, maar ook bij hevige regenval of iemand die vastzit in een lift. Het gevoel dat je iets hebt kunnen doen voor die mensen, dat is mijn grootste drijfveer.”
T-d: Wat wil je nog bereiken? Wanneer zal je tevreden zijn binnen 15 jaar?
Kristof: “Als we een hulverleningszone zijn waarin we voorbereid zijn op elk mogelijk risico. Van vandaag en morgen, met een team van adequate (geschikte, red.) hulpverleners die trots zijn om deel uit te maken van Brandweer Westhoek. Met elk mogelijk risico bedoel ik: de maatschappij verandert voortdurend, denk aan onze vervoersmiddelen. Als ik startte was er geen sprake van airbags of gordelspanners, terwijl dat nu standaard is. Of denk aan de elektrische of hybride wagens. Wij moeten bij elke evolutie gepast reageren.”
T-d: Wat doe je om tot rust te komen? Heb je hobby’s of passies?
Kristof: “Ik ga soms lopen in de duinen en langs het strand, een tochtje van ongeveer tien kilometer. Zo maak ik mijn hoofd leeg en kan ik herbronnen. Joggen geeft me energie. Daarnaast ga ik ook graag mountainbiken met mijn dochter: het is genieten om een hobby te delen met mijn dochter.”
T-d: Waarvan geniet je nog?
Kristof: “Als gezin gaan we graag wandelen met vrienden. We doen dit in eigen gemeente, in Heuvelland of de Vlaamse Ardennen. Tijdens de wandeling geniet ik ook graag van een gezellig terrasje met een streekbier. En eventueel achteraf nog een hapje gaan eten. Zalig. Vakanties zijn bij ons vaak wandelvakanties. We hebben ons hart verloren in de Oostenrijkse bergen. Leuk is om samen met het gezin te genieten van het panorama na een beklimming, midden in de natuur te picknicken of om watervallen, meren of zelfs wilde dieren te spotten. Onze wandeldagen wisselen we graag af met een bezoek aan een bezienswaardigheid, ik denk aan ijsgrotten, gletsjers of een museum. Ook een avontuurlijk uitdaging gaan we niet uit de weg. En ’s avonds in het hotel lekker eten en een goed glas wijn (droomt weg).”
Ik droom van een safari in Kenia, Tanzania of Zuid-Afrika: natuur in de meest pure vorm
T-d: Voor welke boeken, films, muziek of sportprestaties ga je graag zitten?
Kristof: “Ik kijk graag naar wielerwedstrijden, de klassiekers zoals de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en de Tour de France. Ook veldrijden vind ik leuk. En natuurlijk mis ik nooit een wedstrijd van de Rode Duivels. Iets helemaal anders, maar ook natuurdocumentaires kunnen mij erg boeien.”
T-d: Waar droom je nog van?
Kristof: “Van een safari in Kenia, Tanzania of Zuid-Afrika: natuur in de meest pure vorm.”
T-d: Een goede brandweerman- of vrouw, wanneer ben je dat?
Kristof: “Er bestaat geen definitie van de goede brandweerman- of vrouw. We werken vooral met vrijwilligers die professioneel actief zijn in verschillende sectoren en functies. Die verschillende talenten komen van pas bij de brandweer. Het zijn vooral allemaal mensen met het hart op de juiste plaats.”
T-d: Wat is het meest aangrijpende dat je al meemaakte?
Kristof: “Toen ik nog maar een paar jaar brandweerman was, kreeg ik ’s nachts een oproep voor een verkeersongeval waarbij een paar jongeren waren betrokken. Ik kende zelf iemand van hen. Op het eerste moment besef je dat niet en doe je je job. Het was toen die persoon uit het voertuig werd gehaald dat het besef echt binnenkwam. Dat was enorm confronterend. Ik heb die interventie nog een paar keer voor mijn ogen zien passeren.”
T-d: Heb je nog een anekdote voor onze lezers? Of een slotboodschap?
Kristof: “We zijn intens op zoek naar vrijwilligers. Zeker voor de posten Koksijde en Oostduinkerke. Iedereen kan brandweerman- of vrouw worden. En dat hangt niet af van je voorkennis of job. Interesse om deel uit te maken van dit prachtig team: surf naar jobs.brandweerwesthoek.be. Wij en de burgers van onze gemeenten hebben jou nodig!”
