Interview Beaufort 21 met Els Dietvorst: "Ik geef mensen een reddingsboei"
Op het strand van Oostduinkerke staat een boom. Vreemd zal je denken, een boom op het strand. Maar deze boom is gemaakt uit brons.
Els Dietvorst verzamelde aangespoeld hout tijdens haar lange wandelingen langs het strand. Door die takken af te gieten in brons en ze samen te smelten tot een geheel, maakte ze een nieuwe boom
De harde wind heeft de boom gebogen. Toch blijft de boom overeind en ontstaat er geborgenheid. In de holle zijde van de boom kan je schuilen voor de zuidwestenwind. Het kunstwerk vind je op het strand van Oostduinkerke, ter hoogte van de Faberstraat
Tij-dingen: Hoe ontstond je idee voor Windswept?
Els Dietvorst: "Eigenlijk kwam het idee gewoon door de plaats waar ik woon in Ierland (Zuidoost Ierland: in het dorpje Bannow, red.). We hebben hier veel last van storm en de wind waait meestal hard. Die windvlagen vormen de bomen en buigt ze plat. Die bomen zijn door de wind gesculpteerd eigenlijk. Ze zijn allemaal krom. Dat is echt mooi . Dus daar komt het idee van. Ik verzamel ook heel wat drijfhout. Dat spaar ik en maak er nieuwe werken mee. Het inspireert me . Ik geef dingen die waardeloos zijn, opnieuw een waarde op die manier. En zo heb ik Windswept ook gemaakt. Met het idee ben ik naar Heidi Ballet (de curator van Beaufort, red.) gestapt. We hebben er dan drie maanden aan gewerkt. De boom bestaat uit verschillende elementen. Het is ook belangrijk dat het een schuilplaats is. Je kan er in schuilen."
T-d: Wat vond curator Heidi Ballet van je voorstel en hoe past het in Beaufort?
Els: "Heidi was direct enthousiast juist omdat het zo goed past in de de thematiek van Beaufort. Er is een ecologisch probleem met deze wereld. De boom is een metaforisch symbool. Een soort van reddingsboei."
Drijfhout inspireert me
T-d: Na afloop van Beaufort wordt Koksijde eigenaar van Windswept, wat is jouw band met Koksijde?
Els: "Ik heb hier een grappige anekdote over. Toen ik zes jaar was, mocht ik voor het eerst rijden met een elektrisch aangedreven gocart. Ook mijn zus van zeven kroop voor de eerste keer achter het stuur, maar ze had het voertuig niet onder controle en reed door een glazen wand van een terras (lacht). Dat is dus mijn eerste levendige herinnering aan Koksijde. Ik heb er ook nog foto’s van, hoe we daar dan stonden! Later kwamen we nog veel terug voor leuke vakanties, maar met de billenkar rijden, dat mocht niet meer (lacht)."
T-d: Waar kunnen liefhebbers nog meer van jouw werk bewonderen?
Els: "In Otty Park in Antwerpen loopt een expo, daar kan je altijd werk van mij zien: www.ottypark.be. In 2022 vindt de uitreiking van de Belgian Art Prize plaats in BOZAR en in de Centrale Voor Hedendaagse kunst. Op 26 april is dat. Ik verwelkom je graag voor twee solotentoonstellingen."
