"Ik hou ervan om het decor van een verhaal zo te beschrijven dat je het voor je ziet"

Pol is geen onbekende naam in Koksijde. Hij was negen jaar lang pastoor in onze gemeente, tot hij in 2013 een andere opdracht kreeg van het bisdom, maar Koksijde ging nooit uit zijn hart. Tij-dingen zocht de priester-schrijver op om het verhaal achter het verhaal neer te pennen.

Tij-dingen: 'Claustrum' is een bijzondere naam, schuilt er een diepere betekenis achter?

Pol Dehullu: "Het claustrum is de pandgang van een klooster en mijn roman gaat onder meer over de herbestemming van religieus erfgoed. Vroeger waren er veel slotkloosters waar men helemaal afgesloten leefde van de buitenwereld. Wat als mensen die iets willen verbergen aangetrokken worden door zo’n gebouw? Daar zit meteen een verhaal in."

T-d: Is 'Claustrum' een vervolg op je debuutroman 'Pontifex'?

Pol: "Die vraag krijg ik altijd voorgeschoteld. Je kan de twee boeken gerust los van elkaar lezen, want elk verhaal staat op zich. Wel komen de hoofdpersonages terug: onderzoeksjournaliste Eva, priester Gilles en student Wolf. De lezers van 'Pontifex' vertelden me dat ze hen sympathiek vonden en dus spelen ze opnieuw een rol in 'Claustrum'."

T-d: De twee boekcovers stralen dezelfde sfeer uit. Mag je zelf de cover kiezen?

Pol: "De covers zijn ontworpen door Wil Immink Design, in opdracht van uitgeverij Manteau. Ik krijg telkens een zestal ontwerpen toegestuurd waaruit ik mag kiezen. Ze roepen een mysterieuze sfeer op en dat is een bewuste keuze. Vandaag is het kerkelijke wereldje voor veel mensen een grote onbekende en juist dat werkt intrigerend. De succesvolle thrillerauteur Dan Brown bespeelde dit thema meesterlijk."

T-d: Waarom koos je voor Oostende als setting voor je boek?

Pol: "Vijf jaar geleden ben ik in Oostende gaan wonen, maar ik kende de stad al uit mijn kindertijd. Er hangt een bijzondere sfeer: de open mentaliteit van de kust, een ruim cultureel aanbod en tegelijk de ruwe kantjes van een grootstad. Ik hou ervan om het decor van een verhaal zo te beschrijven dat je het voor je ziet en lezers herkennen graag bepaalde personages. Zoals ik in 'Pontifex' de Koksijdse burgemeester opvoerde, krijgt in 'Claustrum' zijn Oostendse collega een rol. Al blijft het natuurlijk fictie… (glimlacht)"

T-d: In je boek raak je de klimaatproblematiek aan. Is dat iets dat je ook dagdagelijks bezighoudt?

Pol: "Ik volg de media dagelijks, zowel online als in papieren kranten en tijdschriften. We kunnen de signalen van de wetenschappers niet langer negeren. In ons dichtbevolkt land moeten we nieuwe evenwichten vinden tussen landbouw, natuur, wonen, industrie en recreatie. Onze ruimtelijke ordening moet drastisch veranderen. We mogen vooral niet in het verleden blijven hangen. Nostalgie is een slechte raadgever."

T-d: Extreem weer, de verdere groei van het extremisme… leven we in een tijd van extremen?

Pol: "Mijn ouders zijn geboren bij het begin van de Tweede Wereldoorlog, ikzelf in de golden sixties. De welvaartssprong was in die periode gigantisch. Die vooruitgang werd mogelijk gemaakt door de massale inzet van fossiele brandstoffen en de ontginning van natuurlijke grondstoffen, met een enorme impact op het klimaat. Extreem weer leidt tot hongersnood, ongecontroleerde migratie en onstabiele regimes. Religieus fanatisme en militaire conflicten maken de toestand nog erger. We zullen de meest geavanceerde technologie moeten inzetten om voedsel, water, energie en veiligheid voor iedereen te garanderen."

T-d: In tijden dat het minder goed gaat, vallen mensen terug op extremen. Merk je zelf ook dat mensen zich radicaler opstellen?

Pol: "Gaat het werkelijk minder goed? We wonen in een van de veiligste en meest welvarende delen van de wereld en ik weet uit ervaring dat het alvast in Koksijde goed leven is. Maar het klopt dat er een aantal grondige hervormingen nodig zijn om de toekomst veilig te stellen, denk bijvoorbeeld aan de sociale zekerheid. Het gaat dan vaak over complexe materie en sommigen komen in de verleiding om simplistische oplossingen naar voor te schuiven. Maar zo werkt het niet. We hebben in ons land een lange traditie van overleg, waarin alle maatschappelijke groepen betrokken worden om tot een gemeenschappelijk standpunt te komen. Zo is ook de Europese samenwerking ontstaan. Radicalisering levert alleen maar miserie op."

T-d: Het is intussen tien jaar geleden dat het bisdom je een andere opdracht gaf. Ben je nog verbonden met onze gemeente?

Pol: "Er gaat geen week voorbij dat ik niet naar Koksijde kom, want mijn vader woont er en er zijn ook heel wat Koksijdenaars die contact houden. Op mijn bureau ligt een lijstje van mensen die een bezoek verwachten en dat zijn net zo goed jonge gezinnen als oudere inwoners. In 2020 mocht ik mijn eerste boek, dat zich voornamelijk aan de Westkust afspeelt, voorstellen in Ten Bogaerde. En in juni van dit jaar vroeg pastoor Verbeke me om in Oostduinkerke de zee te zegenen. Het is telkens een blij weerzien!"

T-d: Wat vind je van de term priester-schrijver? Wat als je moést kiezen tussen de twee?

Pol: "Van jongsaf droomde ik ervan om priester én auteur te worden. Na een intense periode als parochiepriester heb ik nu meer tijd om te schrijven. Maar eigenlijk gaat het om hetzelfde: je raakt betrokken in het levensverhaal van gewone mensen en maakt er je eigen verhaal van, waar anderen zich weer in herkennen. Een keuze maken is niet mogelijk, want ik blijf auteur zolang mijn boeken gelezen worden en priester ben ik zelfs voor de eeuwigheid."

T-d: Pieter Aspe nam je onder zijn schrijfvleugels. Is dit boek een eerbetoon aan hem?

Pol: "In 'Claustrum' voer ik een architect op, Jean, een oudere vriend en wijze raadgever van Gilles, die hem aanspoort om te schrijven. Hij lijkt op Pieter Aspe, maar ook op Koksijdenaar Jean-Marie D’haenen, die heel het manuscript van 'Pontifex' grondig las. Beide heren verschilden nogal qua uiterlijk en levensstijl, maar ze hadden allebei een uitstekend taalgevoel en verstonden de kunst om me met kleine opmerkingen of suggesties te stimuleren om verder te werken aan mijn manuscript. Kon ik maar nog een avond doorbrengen met hen en samen een Omer drinken!"

T-d: Heb je al een volgend boek in gedachten? Of is het eerst nog nagenieten?

Pol: "Na het verschijnen van 'Pontifex' brak de coronapandemie uit. Daardoor had ik weinig contact met lezers. Dit keer word ik volop gevraagd voor interviews of om te gaan signeren en eind oktober ben ik te gast op Boektopia. Toen ik het manuscript van 'Claustrum' indiende bij Manteau, had ik al plannen voor een derde roman. Die zou zich afspelen in mijn geboortestad Brugge en onder andere gaan over een priester uit de negentiende eeuw die bekend stond als humoristisch predikant en volksvriend. Ook het proces-Reuzegom bracht me op ideeën. De zwijgcultuur rond de betrokken studenten voelde aan als een loden mantel van onbehagen."